‘Tempus Fugit’, het is Latijn voor ‘De tijd vliegt’. Een jaar geleden, de maandag na Paal op Stelten, verscheen mijn eerste tekst in de rubriek Losse Flodders. Eigenlijk was ik van plan om in de maanden juli en augustus in dit luilekkerland de lekkere luierik uit te hangen en geen columns te schrijven. Maar ik kon er toch niet om heen om deze eerste verjaardag geruisloos te laten passeren. Het wordt wel een light-zomerversie.
Ik heb me wel voorgenomen om niets te schrijven over het WK-voetbal, De Ronde van Frankrijk, Trump en de hittegolf. Ik wil de platgetreden schrijfpaden niet bewandelen. ‘Het is komkommertijd’ zegt men dan, maar ik heb nooit begrepen waar men deze term heeft gehaald om een nieuwsarme periode te beschrijven. Het kan toch even goed ‘tomatentijd’ of ‘saladetijd’ genoemd worden.
Toevallig is deze verschijningsdag alweer de maandag na Paal op Stelten, zoals vorig jaar. Ik heb gisteren genoten van De Kreuners. Zoek er geen symboliek achter want het is nooit mijn bedoeling om Paal op stelten te zetten met mijn columns. Daar ben ik te braaf voor. Stoute onderwerpen zijn er hier lokaal nochtans ook te vinden. Je zou verbaasd zijn over de mogelijkheden die er op dat werkterrein liggen te wachten. Maar ik laat ze ongemoeid. ‘Carpe Diem’, ‘Pluk de dag’, is mijn leuze. Daarmee heb ik de enige 4 woorden Latijn die ik ken in deze tekst verwerkt. Als je technisch onderwijs hebt moeten ondergaan, ‘genoten’ schrijf ik bewust niet want het was een marteling, is er geen plaats voor Latijn.
Hierboven haalde ik al aan waar ik niet zou over schrijven. Over wat dan wel? Laten we het simpelweg houden bij water. Bij deze droogte is het juiste waterbeleid niet simpel. Er is nog veel werk. Het is toch onbegrijpelijk dat we onze toiletten doorspoelen met drinkbaar water, onze tuin besproeien en onze auto’s wassen met dat kostbare goed. Er zijn landen waar het een gevecht is om dagelijks drinkbaar water te vinden. Hoeveel grondwater wordt er niet de riolering ingepompt op bouwwerven? Dat zou men toch moeten kunnen recupereren. Mijn inspiratie is als een bron in een oase met opborrelende woorden. Waterbronnen zijn veel meer waard. Laten we alle bronnen koesteren!
Martin Vanierschot