“Diens brood men eet, diens woord men spreekt.” Anders kan ik de toespraak van FIFA-voorzitter Gianni Infantino op het WK-voetbal niet omschrijven. Het was toch schandalig hoe deze Fifa-filou de zaken omdraaide en naar de rest van de wereld met een vermanende vinger wees alsof wij mensenrechten met de voeten treden en de gelijkheid van mannen en vrouwen aan ons laars lappen. Hoe infantiel was Infantino? Hij raaskalde er op los alsof hij veel te veel had geproefd van de door de sjeiks verboden alcohol. In Qatar mag niks, behalve dood vallen bij de bouw van voetbalstadions of andere machtige gebouwen. Qatar tegen de rest van de wereld. Als die sjeiks en hun aanhang nu eens een zomerhemdje en een short aantrokken om op een terras te gaan zitten en te genieten van een fris pintje. Zou dat de sfeer in het land niet ten goede komen? Een toen kwam de heisa rond de regenboog- en love-armband. Love, liefde, amor, liebe, amour, amore, zouden ze in het Qatarees wel een woord hebben dat liefde betekent? Ik geloof er niets van. Zien die bewindslui zichzelf wel graag? Spijtig genoeg is de lokale bevolking het grootste slachtoffer van deze vervreemding van de wereld. Dat is altijd hetzelfde verhaal in landen met dit regime. Voetbalsupporters uit de hele wereld zitten nu in Qatar ook gevangen in het strenge leefpatroon maar binnen enkele weken trekken ze de hotel- en stadiondeur achter zich dicht en zal er in Qatar niets veranderd zijn. In het stadion was de bal gelukkig nog rond, al twijfelde je soms of een match met al die extra tijd wel zou afgefloten worden, maar daar buiten leek hij wel vierkant en hotste en botste hij alle minder fraaie richtingen uit. Gelijkheid van man en vrouw, respect voor anders geaarde mensen, het zal in Qatar allemaal illusie blijven eens het laatste fluitsignaal heeft weerklonken. Honderd WK’s kunnen daar niets aan veranderen. En eens de afbraak van bepaalde stadions zal beginnen, zullen er weer in alle anonimiteit gewone , arme kneusjes verongelukken zonder dat er ergens in de wereld een haan over kraait. Zo zal dit WK de geschiedenis ingaan als een gemiste kans als het over ‘de mens’ gaat. Op het veld werden doelkansen gemist maar de meest monumentale kans heeft de FIFA zelf de nek omgedraaid: “No love, no glory.” (Martin Vanierschot)