Zondagvoormiddag zak ik al eens af naar mijn stamcafé P’-Ilske in Paal. Daar houden de aanwezigen de vinger aan de pols van de actualiteit. De hangouderen en hangsenioren behandelen daar in een uurtje tijd alle wereldproblemen en bespreken vurig de sportgebeurtenissen. Met gemak kan je hen ook toogfilosofen noemen. Als ik dan huiswaarts keer heb ik het gevoel iets wezenlijks te hebben bijgedragen aan een betere wereld want ik hang en filosofeer uitbundig mee. Tot je na de siësta beseft dat er toch niets veel zal veranderen. Dat is een ontnuchtering maar toch niet van die aard om de volgende zondag niet meer terug te keren. Filosoferen tussen pot en pint is heerlijk. Wat altijd hilarisch is zijn de versprekingen van moeilijke namen van personen die net die dag in het oog van de actualiteit staan. Bart De Pauw wil nog wel lukken maar de naam van de (ex)-Catalaanse premier Puidgemont ligt al wat moeilijker in de mond. Dat hebben de toogfilosofen ook aan de hand als de verbale actie verschuift naar de sport. Vroeger was dat allemaal veel eenvoudiger. Ik beperk me gemakshalve tot namen van Vlaamse en Waalse voetballers die enkele decennia geleden in onze eerste klasse speelden. Vanherle, Peeters, Janssens, Cuyvers, Vanhout, Moons, Neven, Van Himst, Wegria, Wasseige, enz. Aan een opsomming beginnen is je zelf altijd een beperking opleggen. Bewust koos ik ook enkele namen van FC Beringen zaliger. Het mag niet te ingewikkeld worden en het is streekgebonden nostalgie. Later ging de mijnploeg ook de weg van de buitenlanders op en trokken mannen als Ivos, Zorgvliedt, Dannarag, Amrath, Rabe, Schubert, Kuhlmann en zelfs ene Nick Deasy het zwart-rode shirt van de mijnploeg aan. Het is slechts een kleine greep uit mijn geheugen. Ik verdenk er de toenmalige bestuurders van om eerst naar de namen gekeken te hebben en dan naar de voetbalkwaliteiten. Hun redenering moet zeker geweest zijn: “Onze supporters moeten de namen toch kunnen uitspreken.” Dat is vandaag wel even anders. Mpati Bibuangu, Khadim Rassoul, Mbah Enoh, Ocansey, Ilaimaharitra, Ampoha, Awoniyi, het zijn allemaal spelers uit de Jupiler Pro League. Het zijn tongbrekers eerste klas. Het is zo ver gekomen dat de eigen supporters de namen van de kernspelers niet meer kennen of kunnen uitspreken. Zelfs voor hangouderen en toogfilosofen is dit vaak een onoverkomelijk obstakel. Daar komt nog bij dat tijdens de Wintermercato, als ze alles een beetje onder de knie hebben, de spelersgroep wijzigingen ondergaat en er vaak namen opduiken waarvoor weer moet gerepeteerd worden. Zo blijft het boeiend. Vraag dat maar aan de hangouderen en toogfilosofen. Zij hebben altijd de wind in de zeilen, en vooral, er is niemand die hen tegen spreekt! De discussies en geanimeerde gesprekken zijn het schuim op de pint. De gesprekken moeten niet altijd overgoten worden met gerstenat, het mag ook koffie of thee of frisdank zijn, maar alcohol verscherpt natuurlijk de inspiratie van de deelnemers. Het is debatteren als in de Zevende Dag maar dan op Paals niveau. Patrick en Ilse , de uitbaters, houden zich op de vlakte en worden met de minuut wijzer. (Martin Vanierschot)