Vandaag blikt Eric Claes terug op het leven van Kees Rijvers en de ontmoetingen die er de laatste jaren waren tussen Eric en Kees. "Naar aanleiding van de maandelijkse rubriek voor 100 jaar Beringen FC nam ik op 16 februari 2024 contact op met Antje Veld, kleindochter van Kees Rijvers. Ik had gehoopt Kees nogmaals te ontmoeten en hem dan ook, samen met Hans Put, te kunnen interviewen. Doelman Vic Vleugels had me in januari al te kennen gegeven dat hij zeer graag wou meegaan op bezoek bij Kees. Vic had namelijk samengewerkt met Kees in het seizoen 1980-81, een rampjaar voor Beringen FC dat uiteindelijk toch een gelukkig einde kende. Antje wist me te vertellen dat oma en opa, Kees en Annie, sinds december vorig jaar verhuisd waren naar een verzorgingstehuis. Naar omstandigheden ging het goed met hun beiden, enkel was opa niet helder genoeg meer voor een gesprek.
Dat was een streep door de rekening, want ik herinner me ons bezoek in augustus 2016 waarin Kees duidelijk liet blijken dat hij nog niets was vergeten. Hoe zijn die contacten nu allemaal tot stand gekomen. In 2015, tijdens de voorbereiding van de retrowedstrijd Beringen FC – FC Diest was ik op zoek naar contactgegevens van alle personen die ooit in dienst waren bij rood en zwart. Ik was benieuwd of ik deze van Kees Rijvers zou vinden en dus nam ik contact op met zijn voormalige clubs waar hij coach was geweest, Willem II, FC Twente en PSV. De mensen van FC Twente bezorgden mij een mailadres van een man die op dat moment al 89 jaar was. Ik schreef hem aan, maar had nooit verwacht dat Kees op die leeftijd nog een mail zou beantwoorden. Toch wel dus, ik ontving een leuk antwoord waarin hij vermeldde met plezier op de uitnodiging te willen ingaan, op voorwaarde dat zijn familieleden mochten meekomen. Aldus geschiedde. Kleindochter Antje was op dat moment bezig aan een biografie over Kees. En dus kreeg onze retrowedstrijd ook een beetje aandacht in het boek. Ik wil jullie graag laten meegenieten van twee passages.
Zo vertelt Kees het volgende over Beringen FC : ‘Het was jammer dat het voetballend niet zo goed ging, maar het is uiteindelijk een van mijn fijnste jaren als trainer geweest.’ Verder het volgende over de retrowedstrijd : ‘En een team is natuurlijk niks zonder goede leiding’, roept de stadionspeaker nadat alle oud-spelers het veld op zijn gekomen. ‘Helemaal vanuit Nederland, de negenentachtigjarige Kees Rijvers’! Met een bescheiden lachje komt Kees al zwaaiend met zijn witte pet het veld op lopen. Vanaf de tribune klinkt luid applaus. Eén supporter blijft nog een halve minuut lang hoofdschuddend in zijn eentje doorklappen. Hij kon het in 1980 al niet geloven, dat Kees Rijvers naar zijn Beringen kwam. En nu weer niet. Na afloop schiet hij de trainer snel aan. Of hij misschien nog even met hem op de foto mag? Dat mag. ‘U bent ne fijne man’, geeft de supporter hem nog mee. ‘Echt ne goeie’. En da zeg ik nie vaak over ‘ne Hollander’. Hij houdt zijn buik vast van het lachen. ‘Maar ik ben ook geen Hollander hé’, antwoordt hij. ‘Ik kom uit Princenhage. Dat ligt een stuk dichter bij België dan bij Holland’. Eén jaar later viert Kees zijn 90ste verjaardag. Ik lanceerde een oproep om hem te gaan bezoeken, met daaraan gekoppeld een rondleiding in het Rat Verleghstadion van NAC Breda. Helaas was de respons onvoldoende om een bus in te leggen en dus gingen we met 5 personen richting Breda en spraken we af in De Fazanterie, een leuk restaurant midden in de natuur, en weliswaar zeer lekker eten. Aangezien we Kees zijn verjaardag gingen vieren nam ik een geschenkverpakking wijn mee en een fotokader van zijn Beringen FC. Voor een 90-jarige wist hij zeer vlot te vertellen welke positie de spelers bekleedden en over welke techniek ze beschikten. Het leek net of het gisteren was dat hij in het Mijnstadion op het bankje zat.
Een maand later waren we weer te gast in Breda, op aandringen van Kees. Hij zou geëerd worden voor zijn volledige voetbalcarrière. Tussen een 200-tal genodigden was er dus een delegatie van 4 personen aanwezig in naam van Beringen FC. Er waren grootheden uit het voetbal aanwezig zoals onder andere Huub Stevens (PSV en Schalke 04) en Jan Mulder (RSC Anderlecht en Ajax). De presentator die de voorstelling leidde riep één voor één iemand op het podium van elke club waar Kees actief was geweest. Nadat PSV aan het woord was geweest riep men iemand van Beringen FC op het podium. Ik vroeg Marc Libaers, als fervente BFC supporter, deze honneurs waar te nemen. Maar Marc wou niet, waardoor ik snel moest reageren en dus zelf het podium opging. De presentator vroeg me wat ik kon herinneren van Kees zijn rood-zwarte periode. Aangezien ik in het seizoen 1980-81 nog maar 10 jaar was moest ik vertellen dat ik Kees vooral kende van de Panini stickers. Maar dat ik hem uit de ontmoetingen van het voorbije jaar had leren kennen als een zeer aimabele man. Kees werd er zowaar weemoedig van. Het was voor hem dan ook een zeer intense avond. Dat was de laatste keer dat we Kees zagen.
In 2019 vroegen we hem opnieuw om naar de retrowedstrijd Beringen FC – STVV af te zakken. Maar hij kon de zware verplaatsing niet meer aan. Nog één keer hebben we dan geprobeerd om Kees te bezoeken in Breda, en dit op vraag van Serge Daniëls die toch een speciale band met hem had. Maar door omstandigheden is dit niet meer gelukt, net zoals onze bedoeling hem nu te interviewen voor 100 jaar Beringen FC. Daarom dat ik nu postuum dit artikel opdraag aan onze voormalige coach. Op maandag 4 maart laatstleden bereikte ons het droevige nieuws dat Kees niet langer was. Hij heeft ons allen verlaten op 97-jarige leeftijd. Meneer Rijvers, jij was een groot voetballer, een nog grotere coach, maar vooral een zeer aangename, vriendelijke man. Kees, waar je nu ook bent, wees dezelfde grote coach van weleer en laat ze daar allemaal genieten van een gezellig potje voetbal. In naam van elke Beringen FC supporter, dankjewel coach". (Eric Claes)