In het kader van 100 jaar Beringen FC waren we te gast bij
Lucia Elsen en Gilbert Vanoirbeek. We wilden graag het verhaal eens brengen van de vrouw achter de voetballer.
Gilbert Vanoirbeek, geboren op 23/05/1947, sloot zich op 12-jarige leeftijd aan bij de kadetten van Beringen FC. Eigenlijk was het helemaal niet zijn bedoeling om te gaan voetballen. Gilbert was aangesloten bij turnvereniging Plicht en Vermaak te Beringen-Mijn. Als kind woonde hij op de Vurtenseweg, kort bij de school en het Melkhuisje. Omdat hij altijd op het pleintje aan het voetballen was, werd hij opgemerkt door de mensen van Beringen FC. Men zag een talent in hem en overhaalden hem om zich aan te sluiten bij de voetbalclub.
Lucia was een meisje van Looi dat in Diest naar school ging. Op een gegeven moment was er het schoolbal en er was maar weinig te beleven. Dus besloot Lucia om samen met haar vriendin te voet naar het Kelderke te gaan in Diest. Ze gingen beiden aan de toog zitten en daar kwam een jongen op haar af. Hij zei dat zijn kameraad graag eens met haar wou dansen. Lucia stelde zich recht, keek in de richting van de kameraad en ze was verkocht. Ze wou maar al te graag eens dansen met die gast, Gilbert. En zo ontstond een mooie relatie.
Voetballer en mijnwerker
De ouders van Lucia waren oorspronkelijk niet echt tevreden met deze relatie. Gilbert was een mijnwerker en misschien moest zij toch maar iets hoger mikken. Maar de liefde was sterk en ze bleven elkaar ontmoeten. Lucia wist het eerste half jaar niet eens dat Gilbert een voetballer was. Op zaterdag en zondag kwam hij nooit langs en dat vond ze toch wel eigenaardig. Tot hij uiteindelijk vertelde dat hij voetballer was bij Beringen FC en dus in het weekend altijd paraat moest zijn voor de club.
De clubleiding hield ook een oogje in het zeil op het jonge koppel. Er werd gecontroleerd of de spelers wel tijdig gingen slapen voor de wedstrijd. Zo bleef Lucia een keer slapen bij Gilbert (niet eens tezamen, zij lag op de sofa). Op een bepaald moment klonk de deurbel en het was controle van iemand van de leiding van Beringen FC. De man vroeg wat Lucia daar deed, de avond voor de wedstrijd. Ze vertelde de controleur dat het onmogelijk was om ’s morgens vanuit Looi op tijd in Beringen te geraken om mee naar de wedstrijd te gaan kijken. Ook toen ze wilden trouwen kregen ze de opdracht van de clubleiding om een moment te kiezen wanneer de competitie stillag. Zo trouwden ze in de zomer van 1969, net als Staf Vanhoudt met zijn Diane en Paul Rutten met zijn Betty.
Huwelijksreis
De huwelijksreis was waarschijnlijk net iets anders dan je ervan verwacht. Gilbert moest namelijk met de club mee naar Roemenië, zonder echtgenote. Daar werden enkele vriendschappelijke wedstrijden gespeeld ter voorbereiding van het nieuwe seizoen.
Gilbert komt even tussen het gesprek en vermeld dat ze daar op een hotel lagen net naast een nudistenkamp. Bij het vertellen geniet hij duidelijk nog van de mooie tijd of van het mooie uitzicht dat ze hadden.
Spelersvrouwen
Lucia vertelt nog dat ze een mooie tijd beleefde met de andere spelersvrouwen. Ze waren niet altijd geïnteresseerd in het voetbal, maar lachen en gek doen deden ze des te meer. Na de wedstrijd gebeurde het al eens dat ze de spelers opwachtten om een stapje te zetten in dancing Drago te Beringen.
Tussendoor vertelt Gilbert nog even dat hij zich herinnert dat hij een doelpunt scoorde. Na de wedstrijd zei Wilfried Van Moer tegen hem “je hebt wel gescoord, maar eigenlijk had je die bal naar mij moeten spelen”.
Beiden zijn duidelijk in hun nopjes als het over de lang vervlogen tijden gaat van Beringen FC. Ze proberen ook steevast van de partij te zijn als er iets wordt georganiseerd en ze hopen dan uiteraard zoveel mogelijk oud-spelers en spelersvrouwen terug te zien. Het werd een leuke, aangename gespreksavond. Bedankt Lucia en Gilbert voor de gezellige ontvangst.(
Eric Claes en Hans Put)