1. Elbow Hoe geweldig was dit! Naast zijn vaste band had publiekslieveling Guy Garvey nog 5 dames meegebracht met hemelse stemmen en met elk 2 à 3 blaasinstrumenten of violen. En die zorgden voor een duidelijke versterking van de band. Van op de eerste rij kregen we anderhalf uur de ene mooie song na de andere en natuurlijk waren er de meezingmomenten maar die werden netjes kort gehouden. Schitterend waren: ‘The Birds’, ‘Lippy Kids’ (met het gekende gefluit), ‘Loser’, ‘Grounds for Divorse’ en natuurlijk ‘One Day Like This’.
Ik kende deze dame alleen van enkele songs van haar band Portishead en had haar solo-plaat nauwelijks beluisterd. Toch werd dit –onverwacht voor mij- een hemels concert. Beth bleef het ganse concert heel ‘afwezig’, had nauwelijks contact met het publiek en nipte tussen elk nummer aan haar kop thee met de rug naar het publiek. Maar wat een zang, wat een groep! In die band ging de meeste aandacht naar een multi-instrumentalist: minstens 3 verschillende instrumenten per nummer. Een trouwe lezer van deze rubriek stond mee vooraan en bedacht nadien voor mij deze woorden: “Jean, dit was zo goed, hier zijn geen woorden voor nodig (in de internetgazet)”. Correct.
3. Fontaines D.C.
Ook weer schitterend concert op de mainstage. Dit is dé rockgroep van het moment met hun scherpe songs, prachtige uitvoeringen van o.a. ‘Bugs’ en ‘In The Modern World’ en aandacht voor wereldproblemen want even was er geen beeld van de groep op de grote schermen, wel “Free Palestine, Fuck Netanyahu”.
Voor mij zijn ze bekwaam om een headliner te worden, maar dan moeten ze iets minder nonchalant het podium betreden en iets meer contact met het publiek zoeken. Excellente groep.
4. Lola Young
Hét concert waar iedereen naar uitkeek. Ze is oh zo echt, oh zo spontaan en heel gewoon. Het smalle topje over haar T-shirt kreeg ze het ganse concert niet op de plaats gehouden en ze gaf mee dat het nadien in de vuilnisbak zou belanden. Ze meende het echt toen ze zei dat ze van de 20.000 aanwezigen in de Barn hield en voegde eraan toe: “De titel van volgend nummer is niet voor jullie bestemd”. En meteen zong ze ‘Wish You Were Dead’. Eindigen deed ze met de enorme hit ‘Messy’.
Toch was ze niet helemaal ‘in vorm’: ze moest af en toe gaan zitten en onderbrak 1 song omdat ze de toon niet kon vinden. Maar iedereen houdt van haar, ik ook.
5. Emmy D’Arc
Echt een speciale vermelding voor deze artiest. Ik heb haar al meermaals in deze rubriek besproken en haar korte optreden op de Slope in Werchter (in de gietende regen) was opnieuw heel goed.
Emmy én het publiek genoten ervan. Geen noot, geen akkoord, geen toonhoogte verkeerd en vol overgave. Pet af.
Ook goed: Amyl and The Sniffers, Wet Leg, Iggy Pop en Warhaus.