In onze reeks rond 100j Beringen FC zaten we onlangs bij Mia Mensa rond de tafel met drie grote namen. Drie spelers die als jongeren bij Beringen FC in de eerste ploeg kwamen en doorgroeiden tot topspelers bij de drie Belgische topclubs van toen en ook op Europees vlak een mooi palmaras kunnen voorleggen: Julien Cools (FC Brugge), Theo Poel (Standard Luik) en Walter Degreef (RSC Anderlecht). We zitten nog maar net aan tafel en het gesprek komt meteen op gang. Het voetbal van toen en nu wordt gefileerd. Het is duidelijk dat de passie voor het voetbal nog niet weg is.
Cools: Ik ben begonnen bij Retie als kadet en zo in de eerste ploeg gekomen. Ik had niet meteen grote ambities, ik rookte Groene Michel en pakte graag een pint, zo ging dat in Retie. Maar uiteindelijk ben ik toch in Beringen terecht gekomen, zelfs niet met volle goesting maar zo is het profvoetbal toch begonnen. Toen ik Brugge ging testen, had ik met mijn vrouw afgesproken dat ik zoveel zou vragen, dat me niet moesten hebben. We hadden pas een kind, ik zag het verre Brugge niet echt zitten. Maar voor Brugge was het geld geen probleem, zo kwam ik dan in Brugge terecht.
Poel: ik ben een jongen van de cité, het was logisch dat ik ging voetballen bij Beringen. Als kind droomde ik wel om in een grote ploeg te spelen, en dat was Beringen wel. Via Jef Vliers ben ik in Standard terechtgekomen. Toen ik de eerste keer bij Standard kwam, was dat toch met knikkende knieën, ik stond daar plots tussen grote mannen zoals Gerits. Ik werd daar wel goed opgevangen.
Degreef: Ik ben begonnen bij Flandria Paal maar als kadet al verkast naar Beringen. Ieder kind droomt om bij een grote ploeg te voetballen maar ik had nooit gedacht dat ik bij Anderlecht zou terecht komen.
Ei zo na, had Degeef een contract met New York Cosmos, ook met Brugge had 'de Beringse wittekop' bijna een contract maar uiteindelijk werd het de Brusselse topclub. Een goede zet. Walter werd meteen een vaste waarde en won tijdens zijn tweede seizoen voor Anderlecht de UEFA-Cup. In 1985 en 1986 werd hij landskampioen met RSC Anderlecht. Theo Poel speelt maar liefst 11 seizoenen bij Standard. Hij werd tweemaal landskampioen en won 1x de Beker van België. Het sportieve hoogtepunt van zijn carrière was ongetwijfeld de finalewedstrijd voor de Europacup II 1981/82 tegen FC Barcelona die met 2-1 verloren werd. Julien Cools verhuist in 1973 van Beringen naar Club Brugge. Voor Club Brugge speelde hij zes seizoenen en werd daarmee drie keer landskampioen: in 1976, 1977 en 1978. In 1977 won Club Brugge tevens de Beker van België. Cools speelde 32 Europese wedstrijden voor Club Brugge. Hij speelde onder meer de finale van de UEFA-cup in 1976 en de finale van de Beker der Landskampioenen in 1978. In 1977 wint hij de Gouden Schoen. Van een mooi palmares gesproken.
Beringen FC blijft in het hart van de drie voetbaliconen.
Degreef: al de grote ploegen in die tijd hadden schrik om naar Beringen te komen.
Poel: Het mooiste moment bij Beringen was toch wel toen ik als 17-jarige mijn debuut maakte in het mijnstadion.
Degreef: Ik was ook 17 toen ik in de eerste ploeg kwam bij Beringen, dat vergeet je niet hé. Cools: Beringen stond gekend als de liftploeg, van eerste naar tweede en terug. Er kwam ook altijd heel veel volk naar Beringen. We waren fier dat we bij Beringen speelden.
Degreef: Als Standard of Anderlecht kwam, stonden ze aan te schuiven van de autostrade tot aan het stadion.
In Beringen, waren de spelers semi-prof. Er moest dus ook nog gewerkt worden.
Poel: ik heb in de put gewerkt, in de ondergrond. Die lift dat vergeet je nooit, zo snel dat die naar beneden ging. Als voetballer kregen we extra faciliteiten, we mochten vroeger naar boven om te trainen.
Degreef: ik heb maar heel even in de mijn gewerkt. Het was mijn ding niet.
Cools: ik werkte eerst als facteur in Beringen maar daarna ging ik aan de slag als boekhouder bij FBFC in Mol. Ik kon daar mijn uren opsparen en zo gaan trainen.
De transferbedragen in het voetbal zijn vandaag gigantisch. In de tijd van Cools, Poel en Degreef was het toch nog anders.
Cools en Poel: we hadden geen makelaar, we regelden alles zelf. De bedragen waren goed maar niet hoog.
Degreef: ik had wel een makelaar maar de bedragen waren toen nog gewoon. Vandaag is het ook niet meer normaal wat die makelaars verdienen.
"Het geld maakt nu het voetbal kapot", zeggen de drie in koor. "En de VAR is ook geen goede zaak".
Het gesprek raakt geanimeerd als het over de Rode Duivels gaat en hun prestaties op het EK in Duitsland. Na de topclubs hebben de drie nog een mooie nacarrière in lagere reeksen. Cools was nog lange tijd jeugdtrainer bij de nationale voetbalbond. Theo Poel is vandaag nog altijd marktkramer onder andere 's woensdag in Beringen. Degreef werkte na zijn carrière in de horeca en had jarenlang 't Pannehuis in Heppen en woont nu in Hasselt. Cools werkte nog 25 jaar bij een bank. Vandaag zijn Degreef en Cools nog sportief actief maar dan op de golfcourt. Degreef is met handicap 10 een best goede speler. Cools heeft handicap 27.
"Het balgevoel blijft", vertelt Degreef tot slot.
En de liefde voor Beringen FC ook! (Hans Put, met dank aan Eric Claes van FB Beeringen FC 522).