Al jaren kom ik bij een vriend met een prachtige appelboom, die er tevens ook al jaren uit heeft gezien alsof hij dood ging. Iedere keer werd er weer gedacht dat hij het nieuwe jaar niet meer zou halen. Er groeien de meeste mooie elfenbankjes op de stam en het zou toch wel echt tijd worden. Maar hij bleef volhouden. Inmiddels is het huis verkocht en werd ik gevraagd door de nieuwe eigenaar om die appelboom om te zagen. Want die was ziek, en hij zou het toch niet redden. Gelukkig vroegen ze het aan mij, en niet aan iemand anders die hem zonder na te denken had omgezaagd. De appelboom heeft namelijk een verhaal, en dat wil ik graag met je delen. Toen de villa rond 1890 werd gebouwd was er een oorspronkelijke moestuin, waar deze appelboom al snel onderdeel van werd. Hij heeft meer gezien dan je jezelf kunt voorstellen. Hij heeft zoveel liefde gegeven in de vorm van zijn fruit dat hij gegeven heeft aan de bewoners. Madeleine, de bewoner waarnaar de villa is vernoemd, geboren en getogen en gestorven in hetzelfde huis op een leeftijd van 93 jaar haar hele leven genot heeft gehad van de appels die deze boom schonk. Zullen we maar inbeelden dat het door de appels kwam dat ze zo oud is geworden. Daarna kwam er een vriend van mij wonen, die ook genoot van zijn vruchten. De boom heeft zo zijn best gedaan zijn hele leven, hij was aan het aftakelen. Zo dachten we, maar hij bleef volhouden en kreeg na de juiste zorg die hij nodig had weer een opleving. De boom was solidair, en gaf de ruimte aan een specht om een nieuwe woning te maken in de dode kern van de boom. Ook de elfenbankjes mochten hun plaats innemen op bast en sieren de stam nog elke dag. Dat mocht allemaal van de boom. Totdat er nieuwe eigenaars in de woning kwamen. Niet bewust van de historie en het verhaal achter de boom. Toen ik dit hun vertelde konden ze ineens de waarde inzien van deze stervende boom. Het is een icoon. Een relict en historisch waardevol aspect van de tuin. Zoveel liefde dat de boom gegeven heeft, en als dank zouden ze hem bijna omgezaagd hebben. Omdat hij er in de ogen van sommige niet meer zo mooi uitziet. ‘’Respect voor dat wat langzaam gaat’’. Door het verhaal mocht de boom blijven, en dat verhaal zit niet alleen in deze boom. Maar in alles. Dankbaarheid voor deze boom, dat hij komend jaar weer volop zijn vruchten mag afwerpen voor het komende jaar. En zo niet? Dan accepteren we dat, gewoon door wat hij is en wat hij betekend heeft. En genieten we ondertussen van de elfenbankjes en de specht. (Nick Janssen)