De vrederechter van Gent kreeg van een Turkse man het verzoek om een bankkluis te verzegelen. Zijn vrouw zou hem na zeven maanden huwelijk hebben verlaten en bewaarde haar bruidsschat in de bewuste kluis. Alleen zij had de sleutel. Het ging om een tiental gouden armbanden van 25 gram per stuk, een volledige gouden juwelenset (ringen, oorbellen, bracelets, halssnoer, enz. in 24-karaat goud). Alleen al de juwelenset zou 5.500 euro kosten bij een Turkse juwelier in Brussel en was betaald door de ouders van de man. Alles samen was de bruidsschat 20.000 euro waard.
De vrederechter verdiepte zich in de Turkse tradities en las dat een bruidsschat bedoeld was om het meisje te beschermen. Met de bruidsschat moet het meisje zich redden als het huwelijk fout loopt. Tegenwoordig, aldus de vrederechter, wordt vaak een vergoeding voor de ‘melk van de moeder’ gevraagd en het meisje krijgt dan een gouden armband. Vertaald naar Belgische recht, ging het om een schenking van vóór het huwelijk, uitsluitend bedoeld voor de toekomstige bruid. Gegeven is gegeven, oordeelde de vrederechter, en de bruidsschat was en blijft van de vrouw. De ringen, oorbellen, bracelets en halssnoeren waren trouwens typisch vrouwelijk en duidelijk niet bedoeld voor een man. Geen toelating dus om de kluis te verzegelen, aan moeders melk wordt niet geraakt.
Jan BOULY
(De auteur is advocaat)