Een paar weken geleden schreef ik in deze column dat sprookjes niet bestaan. Dat was een grote dwaling want nu heeft Hans Put, eindredacteur van Internetgazet Beringen/Leopoldsburg, een sprookje uitgegeven met als titel ‘Ella en de toverklok’. Wat de belevenissen van Ella ook zijn, we gaan ze hier niet uit de doeken doen. Het sprookje lezen is de boodschap. Het zal natuurlijk de moeite zijn want als het woord toveren ergens wordt tevoorschijn getoverd, dan moeten we onze veiligheidsgordels goed vastgespen want dan is er een fantasierijke storm op komst en kunnen de meest onmogelijke dingen realiteit worden. Kijk maar over de noordelijke landsgrens naar het verre Nederland waar een politiek sprookje , voor anderen een nachtmerrie, een stormwind laat waaien die mogelijk voor verandering zou kunnen zorgen. Ik gebruik bewust het woord ‘mogelijk’ want verkiezingen zouden voor duidelijkheid moeten zorgen maar vaak is verwarring het gevolg. Die duidelijke verwarring is de grote tegenstelling in de politiek. Winnaars van de verkiezingen blijken plots de verliezers terwijl de verliezers triomferen. Wat zal dat volgend jaar in ons vrolijk landje aan de Noordzee geven als in juni ook een stembusgang moet gewandeld worden? Zal het Nederland-effect hier ook spelen? Meer dan deze politieke vraag stellen doe ik niet want ik wil mij niet te ver wagen op de glibberige, grillige politieke paden van de journalistiek. Het antwoord moet van de kiezer komen, niet van mij. Ik ben maar een schrijverke dat zich verkneukeld in bepaalde zaken die er rondom hem gebeuren. Het zijn niet altijd sprookjes want het woord ‘oorlog’ kunnen we helaas nog niet schrappen uit de dagelijkse nieuwsstroom. Die ‘verkneukelingskes’ , als het woord nog niet bestond is het nu uitgevonden, absorbeer ik en gebruik ze af en toe als ik aan mijn toetsenbord ga zitten. Ik mag mijn mening over bepaalde onderwerpen geven zonder te overdrijven. De lezer mag dat wel en voor mijn part mag het elke weekdag de ‘Zevende Dag’ zijn waarop we kunnen debatteren over de duidelijke verwarring die als een waas over onze wereld hangt. (Martin Vanierschot)