Yente De Maesschalck is een natuurliefhebber in hart en nieren en fotografeert graag onze Vlaamse natuur. Dankzij
Welkom Wolf ging hij op pad om een wolf proberen vast te leggen op beeld maar dat vergt uiteraard heel veel tijd en geduld. Daarom is hij regelmatig aan de rand van het militair domein in Beringen, Leopoldsburg, Hechtel-Eksel of Houthalen-Helchteren te vinden. Uiteindelijk
beleefde Yente het moment van zijn leven. Hij kon in Leopoldsburg een wolf observeren en fotograferen.
"Je wacht en je wacht, scant de omgeving af. En dan plots valt je oog op iets dat de bosrand verlaat en voorzichtig het veld opgelopen komt. Wolf! De koude wind giert zachtjes door je kledij en de adrenaline schiet de hoogte in. Meteen kijk ik door mijn telescoop om het machtige beest te kunnen aanschouwen. Echt bangelijk! Een wolf zachtjes op draf, continu met zijn hoofd omlaag en duidelijk op zoek naar voedsel. Vergezeld met minstens 11 buizerds, vier torenvalken en een mannetje blauwe kiekendief loopt de wolf langzaam maar zeker mijn richting uit. Mijn hartslag raast en mijn enthousiasme staat meer dan op springen. Momenten zoals deze zijn haast onbeschrijflijk, weet je", vertelt Yente nog steeds
vol emotie over zijn ontmoeting met de wolf.
"Alleen…het bleef niet zomaar op 'een wolf die over het veld loopt', nee, 't was deze keer zoveel meer dan 'slechts' dat. Door de telescoop zie ik de wolf al enkele sprongen maken met de intentie muizen te vangen. De staart naar boven, de borstkast de lucht in en BAM de wolvensnuit gaat de grond in. De kop gaat omhoog en jawel - de muis was gevangen. En dat bleef maar zo duren. Op dit moment speelt het moment zich af op ongeveer 500 meter van mij, open zicht, de zon schijnt. De wolf blijft gefocust en struint relatief rustig verder de lijn af, maar komt wel telkens rechter op mij toe gelopen", gaat Yente verder.
En de wolf gaat ongestoord verder en heeft geen notie van Yente.
"Elke meter dat hij richting mij foerageert, is telkens een flinke dosis extra adrenaline dat in je lichaam wordt gepompt. Je gelooft werkelijk je eigen ogen niet en elke seconde dat passeert besef je je maar al te meer dat je wellicht op je meest unieke natuurbelevenis tot hier toe aan het kijken bent. De wolf blijft naderen en op een afstand van ongeveer 300 meter, eigenlijk vlak voor je neus dus, begint hij weer op muizen te jagen. Staart omhoog, focus, sprongetje en opnieuw die snuit in de grond".
Het eureka moment blijft duren voor Yente.
"De wolf heeft me door en past zijn route zachtjes aan richting de bosrand. Hier en daar nog een muis proberen te vangen, maar geleidelijk aan zoekt hij toch echt wel de dekking op. Ik dacht dat het gedaan was maar na een minuutje of twee uit beeld, dook de wolf terug op. Iets de bosrand in maar door de telescoop meer dan perfect te zien. Het beest liep plots erg snel op een speelse manier, dan stond ie stil en liep ie op een speelse manier terug naar vanwaar hij kwam. Wellicht nog een speelse welp van dit jaar dus. De wolf staat naast een berkenboompje en in de kruin verzamelen zich een vijftal luidruchtige zwarte kraaien. De wolf kijkt naar boven en begint rond de boom te draaien. Echt op de manier zoals een hond speelt met een bal of een stok, speelt de wolf - of probeert het althans - met de kraaien in de boom. De wolf probeerde te springen en ging liggen. En zo maar verder. Tot hij besefte dat de zwarte kraaien geen leuke speelkameraadjes waren. De wolf verdween in het bos en na nog een tweetal uren gewacht te hebben, besliste ik ook maar eens verder te trekken". (foto's Yente De Marsschalck)