Beleuvenissen – vrijdag 18/07: Das Pop en Daan
Das Pop
Na een pauze van 12 jaar heeft Bent van Looy met zijn groep de draad terug opgenomen. Ze waren blij en heel goed gezind dat ze op de Oude Markt in Leuven mochten spelen. Das Pop heeft een aantal fijne songs die erg professioneel gebracht werden door de band en Bent is echt in zijn nopjes als hij al zingend de piano mag bespelen. Maar het geheel klonk niet ‘vol’ genoeg. Verder moeten ik toch ook opmerken dat Bent van Looy niet de meest begenadigde zanger is en soms wat schreeuwerig overkomt. Oude hits als ‘Never Get Enough’, ‘Fools For Love’, ‘Underground’, … konden wel op mijn applaus rekenen.
Daan Dat Daan een Leuvenaar is, zag je onmiddellijk aan de grote massa op de Oude Markt. Gevallen met zijn fiets en dus een mullet om de arm, die snel wat losser werd gedaan en na 20 minuten helemaal verdween: adrenaline heet dat! Het concert begon met een 5-tal voor mij onbekende nummers uit het nieuwe album ‘Space’ dat eind vorig jaar verscheen. Enkele daarvan klonken vanaf die eerste luisterbeurt goed. Nadien moesten natuurlijk de bekende hits gespeeld worden en die stonden als rotsen in de branding. Meest opvallend en erg goed waren: Exes, Everglades,1969 en Victory. Heel indrukwekkend was ‘Swedish Designer Drugs’ waarbij drumster Isolde Lasoen mee vooraan op het podium verscheen. Heel goed concert.
Gent Jazz - 15 juli : Anna Calvi en St. Vincent
Als St. Vincent in het land is, dan ben ik ook aanwezig en als juist daarvoor Anna Calvi op de affiche staat, dan is dat heel mooi meegenomen.
Anna Calvi: al sinds 2018 (Hunter) geen nieuwe plaat meer uitgebracht en dit jaar nog geen enkel concert gespeeld. Ze is een echte gitaarvirtuoos en heeft een stem als een sirene. Maar dit concert was spijtig genoeg een kopie van de 2 vorige die ik van haar zag en er waren teveel technische problemen met kabels, micro’s en geluidsterkte. Goed, maar kon beter.
St. Vincent
Na 3 nummers dacht ik al bij mezelf: “Goed dat ik er weer bij ben!” Drie donderslagen bij heldere hemel ! Ze is niet alleen een gedreven zangeres en gitariste maar ook een echte performer. Op het eerste zicht is het een frêle vrouw, maar alles op het podium was krachtig en een beetje waanzinnig. Misschien was er iets teveel power en gedrevenheid ten koste van die zang en mooie uitvoeringen van de songs. Zo werd het rustige ‘New York’ gebracht terwijl ze op handen gedragen werd doorheen het publiek en ging ze misschien te vaak in gitaargevecht met de gitarist en bassist. Toch een dikke 4 sterren voor deze ongelooflijke band. (Jean Bartels)