Vandaag maken we tijd voor alweer de vierde laureaat van onze ‘Lommelaars van het Jaar’ en we zijn aangekomen bij editie 2017. En wie won er toen? Wel… veldrijdster Laura Verdonschot! Hoog tijd dus om ook dit 24-jarige talent nog eens aan het woord te laten.
Hey Laura… Wat blijft jou het meeste bij van dit jaar?
Ik heb in maart de keuze gemaakt om met een nieuwe trainer samen te werken (Jan Boone), Corona heeft het moeilijk gemaakt om deze zomer te kunnen koersen zoals hoort maar we hebben wél kunnen trainen zoals we wilden. Jan heeft dat altijd keurig aangepakt en mij weten te motiveren/steunen als dat nodig was. De eerste crossen waren dus ook goed en dat stelde me vooral gerust. De rare zomer en aanloop naar de wedstrijden zullen me dus bijblijven.
Hoe heb jij de lockdown zelf beleefd?
Het was geen al te gemakkelijke periode, ik ben twee jaar geleden verhuisd naar mijn vriendin en de afstand naar mijn ouders/familie was geen noodzakelijk verplaatsing tijdens corona. Ik heb hen dus meer als een maand niet kunnen zien, en dat was niet simpel. Mijn zus heeft twee kindjes, mijn neef ook twee, het was erg moeilijk om niet veel op te kunnen trekken met deze kleine ‘rattekopjes’.
Als je 2020 in één woord zou moeten samenvatten, welk zou dit dan zijn?
Raar
Het veldritseizoen is volop bezig, en je hebt blijkbaar je draai goed gevonden… Wat vind je zelf van je prestaties tot op heden? En wat hoop je dit seizoen nog te bereiken?
Mijn seizoen is goed begonnen, maar na de Koppenberg kwam ik even in een dipje terecht, en die wil je als sporter toch wel vermijden. Ik ben geen machine en dus jammer genoeg ook niet te besturen, want anders won ik ook elke week wel. De laatste weken heb ik heel veel kritiek gelezen en te verwerken gekregen, maar het is altijd heel simpel van buitenaf. Mensen blijven vergelijken met dat befaamde BK in Oostende, maar houden er geen rekening mee dat toen Vos één van de enkele bij de Nederlandse dames meedeed voor de overwinning en men houdt dus geen rekening met de enorme stijging in het niveau. Ik ben ervan overtuigd dat ik nu beter ben geworden, alleen vertellen uitslagen dat niet omdat het niveau dus veel hoger is. Tegenwoordig moet je blij zijn als je top 10 kunt rijden want wekelijks staan we aan de start in een wereldbeker niveau. Gemakkelijk is het dus niet en kritiek is altijd gemakkelijk geven als je zelf niet op die fiets zit. Dus ja… ik ben tevreden over hoe het tot nu toe gelopen is en ik hoop nog beter te worden doorheen het seizoen. Ik hoop nog enkele uitschieters te rijden en vooral een goed BK en WK te kunnen rijden. Als ik die crossen met het goed gevoel kan beëindigen dat ik er alles heb kunnen uithalen, dan zal ik tevreden huiswaarts kunnen keren.
Je woont nu wel niet meer in Lommel, maar blijft toch Lommelaar, zeker voor ons, en ook voor je fans hier. Hoe zit dat voor jou zelf???
Ik voel me ondertussen half Lommelaar en een halve Wechelse. Mijn familie woont nog steeds allemaal in Lommel en dat houdt de connectie met Lommel natuurlijk overeind. Alleen vertoef ik wel dagelijks in Wechelderzande, en dan ga je jezelf daar thuis voelen en is Wechelderzande meer een thuis geworden. Het Lommelse accent zal ik natuurlijk nooit verleren en zal mij wel altijd blijven kenmerken (lacht…).
Hoe zit het met jouzelf en corona? Worden jullie iedere week getest? En wat vind je daar zelf van?
Sinds kort is het een nieuwe regel dat zowel de renner als entourage zichzelf moet laten testen om te kunnen starten in een wedstrijd. Het is goed dat ze op save spelen en deze testen ondergaan zo weet iedereen van elkaar als ze aan de start staan dat ze ‘veilig’ zijn. Natuurlijk hangt er een serieus kostenplaatje aan vast, maar… we moeten blij zijn dat we nog wedstrijden kunnen rijden en dit er maar moeten bijnemen!.
Is er een cd, boek, TV-programma en/of reeks die je bijblijft van dit jaar?
‘Sara’…, ik had in de eerste uitgaven Sara niet gevolgd maar tijdens de lockdown heb ik me uit pure verveling dan maar eens op deze serie gegooid.
Wat verwacht (hoop) je voor 2021?
Ik hoop vooral dat we gezond mogen blijven en dat we corona toch ergens iets meer achter ons kunnen laten en terug meer richting het ‘normale leven’ kunnen evolueren. Al vraag ik mezelf soms af of het echt nog wel zal worden zoals vroeger. Als je nu mensen samen ziet troepen dan heb je je bedenkingen daarbij, en ik vraag mezelf af of dat nog weg ooit op dezelfde manier zal gaan. Tevens hoop ik natuurlijk nog op goede wedstrijden en om komend jaar nog meer te verbeteren. Ik vertelde al van mijn nieuwe trainer, iedereen weet dat Rome ook niet op één dag gebouwd was zo gaat dat ook niet op het gebied van training. Ik wil dus komende zomer progressie maken en ben ervan overtuigd dat dat zeker mogelijk is.
Nog plannen of dromen voor de verdere toekomst (voorbij 2021 dus…)?
Ik hoop de komende jaren door nieuwe trainingstechnieken nog stappen voorruit te zetten. Ik ben al door vele mensen afgeschreven maar ben ervan overtuigd dat ik nog kan groeien met de juiste omkadering en volgens mij heb ik die nu gevonden. De ploeg heeft steeds het vertrouwen in mij behouden en daar trek ik mezelf aan op. Ik hoop komende zomer nog enkele procentjes erbij aan te knopen en hoop zo steeds dichter tot de top te komen.
Nog een boodschap voor onze lezers?