We hadden in deze reeks al eerder mensen uit de horeca aan het woord, maar omdat zowel zij als de cultuursector één van de hardst getroffen sectoren zijn, doen we er nog ééntje bovenop, en spraken met Michel Brink van het Trefhuysch. Een man die méér dan zijn deel van de pech heeft gehad omwille van corona én wegenwerken...
Hoe heb jij de lockdown ervaren Michel?
Net zoals zovelen heb ik erg veel thuis gezeten, maar dat is géén vakantie. Het niet mogen werken en thuis ‘opgesloten’ zitten klinkt misschien leuk voor even, maar begint toch erg snel te vervelen! Het is fijn om wat meer thuis te zijn, maar ik mis daar toch de vele vrienden en contacten die ik normaal zie in het café. Het is toch niet makkelijk om van 100 uur in de week naar 0,0 uur te gaan…
Was er een verschil voor jou in de eerste en tweede lockdown?
Het grootste verschil tussen de eerste en tweede lockdown is voor mij dat nu de scholen open zijn ten opzichte van de eerste lockdown. Ik hou erg veel van mijn dochter Rune, maar de hele dag voor haar zorgen kostte me toch veel meer energie dan dat ik dacht, zeker omdat je toen zelfs niet eens naar een buitenspeeltuin of dergelijke kon. Ik kon toen dus ook erg weinig in het café kon doen aan klusjes e.s.). Tijdens de tweede lockdown heb ik, omdat de school weer open was, veel meer kunnen doen, al is de zin om dingen te doen wat minder aan het worden! Het bitter weinige perspectief van open gaan drukt de pret en ik mis toch zeker ook het sociale van mijn eigen café of ergens anders een keer wat te gaan eten of drinken...
Vind je de steunmaatregelen vanwege de verschillende overheden voldoende?
Betreffende de steunmaatregelen was het tijdens de eerste lockdown voor mij persoonlijk redelijk ... Het had wel iets méér mogen geweest zijn, maar het was toch stukken beter als de regeling nu met de tweede lockdown! Nu krijg ik amper 10% van de omzet van dezelfde periode vorig jaar, terwijl je toch zeker 20% of meer nodig hebt om alleen al de vaste kosten te betalen. Aan de andere kant ben ik toch wel gelukkig dat er in ieder geval iets van steun is!
Betreffende de steunmaatregelen vanwege de stad Lommel, en ik wil niemand voor de kop stoten, maar ze willen wel en ze dénken dan wel dat ze voor ons veel doen, máár … (vul dat zelf maar in...). Neem nu als voorbeeld de tenten die je gratis tot het einde van het jaar kon zetten, of de verplichting die er aan gaat komen voor onze terrassen op openbaar domein (investeringen die zullen moeten gebeuren ondanks de corona, en dat terwijl we het jaar ervoor helemaal géén voorterras gehad hebben).
Is er iets specifieks dat je van Lommel zélf zal bijblijven van dit ‘rare’ jaar?
Daar moet ik niet echt over nadenken…: de rare kermis dit jaar, want er waren geen attracties op het marktplein en ik miste zelfs het gepiep van die draaimolen die altijd voor mijn deur staat. De normale drukte en sfeer was er dan ook niet!
Het afgelopen jaar in één of twee woorden omschrijven, lukt dat?
Beperkt – Thuis
Een boek, cd of TV-reeks die je bijblijft?
Niets specifieks. Maar ik heb in 2020 wél al meer tv gekeken dan de afgelopen 20 jaar bij elkaar. En ik heb zelfs Netflix ontdekt, weliswaar ook deels omdat Kim ‘s avond werkt en onze uk van zes dan slaapt en je weinig anders kan doen!
Wat hoop je voor dit nieuwe jaar 2021?
Ik hoop vooral dat er geen lockdown meer komt, voor iedereen in de wereld, maar vooral ook voor onze sector (de horeca...) die het zwaar heeft en hoop dat we weer volop kunnen genieten van het ‘vrije’ leven (ook al zal dit nog met een hoop beperkingen zijn). Ik hoop dat we weer een normale tijd tegemoet gaan waarin we niet continue moeten opletten wat we doen en we er weer volop  tegenaan kunnen gaan in ons werk, al zal dat voorlopig nog met heel wat regeltjes gepaard gaan. (Interview en foto: Jan Buyens)