De bemiddeling in het conflict rond het dierenasiel op Maatheide is
mislukt. Tijdens de gemeenteraadszitting van november kwam een grote delegatie vrijwilligers van het Noodasiel nog haar
ongenoegen uiten over de gang van zaken binnen het asiel. Het stadsbestuur besloot toen een bemiddelaar aan te stellen. Na enkele bijeenkomsten tussen de twee partijen mét de bemiddelaar werd de bemiddeling door de vrijwilligers
opgeblazen.
“Het is jammer dat het zo is moeten lopen, en dat de dieren hiervan het slachtoffer zijn, maar wij kunnen niet anders dan blijven ageren tégen wantoestanden," zeggen vier ex-vrijwilligers. "Wij zijn dit onszelf, maar vooral de dieren, verplicht. Via sociale media hebben we de afgelopen tijd al heel wat wantoestanden
(o.m. dieren die géén verzorging krijgen, katten die losgelaten worden in de Sahara,... ) kunnen aanklagen en
dankzij deze acties zijn er ook andere mensen naar buiten durven komen met hun verhalen, zaken die ze eerder niet durfden vertellen.”
Het is onmogelijk en ook niet onze bedoeling om hier op concrete gevallen in te gaan, aangezien het hier meestal om welles-nietes verhalen gaat. Maar waarom wordt de bemiddeling nu stopgezet? De vier strijdvaardige vrouwelijke vrijwilligers zijn hierbij erg duidelijk: “Eerst en vooral hadden wij meerdere punten gevraagd om te behandelen tijdens deze bemiddeling,
maar
slechts twee daarvan zijn effectief aan bod gekomen. Ten tweede werd door de asieluitbater de afspraak geschonden dat er niets naar buiten mocht komen tijdens de onderhandelingen: hij gooide alles op de (interne) Facebookpagina. Komt daar nog bij dat het Huishoudelijk Reglement zelfs gewijzigd werd tijdens de bemiddeling. Kortom de sfeer van gebrekkige transparantie en communicatie bleef verder bestaan, en op basis daarvan kan je nooit tot een akkoord komen.” En willen de dames nog wel terug aan de slag in het asiel? “Tuurlijk, liever vandaag dan morgen, maar niet met de huidige uitbater en de huidige vzw, waarin wij zelfs niet vertegenwoordigd zijn. Vroeger waren we met een 70-tal vrijwilligers, inbegrepen ook zij die enkel hielpen bij fundraisers, nu zijn er nog amper genoeg.”
Ook asielverantwoordelijke
Johnny Laurent betreurt de huidige gang van zaken, maar benadrukt dat de bemiddeling niet door hem werd opgeblazen. “Dat er een communicatieprobleem zou zijn is erg bij de haren getrokken. Er zijn de driemaandelijkse overlegvergaderingen, en
op dagelijkse basis is er een interne, gesloten, Facebookgroep waarin altijd gecommuniceerd wordt. Wat betreft de voorbeelden die nu op de sociale media rondgaan: die zijn allemaal, stuk voor stuk, fél overdreven en meestal ook volledig uit hun context gerukt. Zo staan we soms
wettelijk met de rug tegen de muur, en MOGEN we sommige zaken (zoals trimmen) niet doen. Ieder binnengebracht dier is pas na 14 dagen ‘eigendom’ van ons. En uiteraard is het ook voor mij, en met mij voor de gehele vzw van het grootste belang dat de dieren hier wél een goede opvang krijgen.”
“Wat de incidentjes betreft met de hondenhokken: daar ligt de verantwoordelijkheid bij het stadsbestuur dat weigerde de kosten te dragen," zegt Laurent. "Ook voor een omheining was er een hele discussie over wie hier voor de kosten moest opdraaien.
Het is jammer dat het zover is moeten komen, en dat de ‘
klagers’ enkel en alleen om persoonlijke redenen problemen maken, en dit op kap van de dieren. De tegenpartij heeft trouwens zowel bij de politie als bij het FOD klacht ingediend, en beide klachten zijn geseponeerd. Gelukkig zijn er nog wél vaste vrijwilligers (een 12-tal), tegenover een 20-tal vroeger, waarop we kunnen rekenen. Maar uiteraard mogen er hier nog wel wat bijkomen..."
Een welles-nietes verhaal dus. Maar ondertussen is het aantal vrijwilligers dus wel fel verminderd. En hoe het nu verder moet? We vroegen het ook aan de bemiddelaar en het stadsbestuur.
Vanwege de bemiddelaar kregen we het antwoord dat het "niet haar taak was en is om inhoudelijk te communiceren omtrent de materie, en dat ieder vanuit zijn eigen waarheid spreekt en handelt.".
Burgemeester Peter Vanvelthoven betreurt uiteraard de gang van zaken, aangezien dit het imago van het Lommelse dierenasiel zeker géén goed doet, maar hoopt toch nog op een soort
'verzoening', een oplossing. Het stadsbestuur gaat dan ook met beide partijen opnieuw praten om te zoeken naar oplossingen.
(Jan Buyens)