Een nieuw gedichtje van Danny Vandenberk, waar weel heel wat vervlogen locaties en personen de revue passeren...

Ik was nooit geïnteresseerd in duffe geschiedenisboeken
Veel liever doe ik mijn eigen geschiedenis uit de doeken
Nooit ging ik op zoek naar de oorsprong van de namen van de Lommelse gehuchten
Als een volleerde dagdromer zou ik in mijn eigen fantasie wegvluchten
Zo moest ik met mijn vader naar Poesen om mijn haar te laten knippen
Ik vroeg of we dan helemaal naar Kattenbos moesten trippen
Hij lachte luid en zei daarna heel gewoon
Jongen toch, dat is daar bij de Kroon
In Kattenbos liepen helemaal geen honderden katten los
In de Vijf Linden zagen de klanten na evenveel tripels door de bomen het bos niet meer
Wilden ze daarna nog naar de Mulder, dan was het opletten voor het spoorwegverkeer
Op Lommel-Werkplaatsen werd er gezweet en gezwoegd
De Heide en de Heuvel werden zomaar samengevoegd
In Lutlommel woonde volgens mij een hele lange vrouw
De Barrier was ver van mijn bed en leek wat grijs en grauw
Ik dacht toen dat de Kolonie ergens in het buitenland lag
Ik was bij de grenspost en er wapperde een Hollandse vlag
Toen ik hoorde van Kerkhoven heb ik gebibberd en gebeefd Maar na een paar bezoekjes merkte ik dat ook daar werd geleefd
Op Stevensvennen zou iedereen toch die Steven moeten kennen
Dat was helemaal niet zo en ik begon er al aan te wennen
Dat niets echt logisch was en dat je dat maar beter kon aanvaarden
Ik leefde, net als iedereen, volgens de Lommelse waarden
Bij de kerk ging ik op zoek naar Sint-Pietersbanden
Om ze uiteindelijk op ons Sint-Maartensvuur te laten belanden
Maar dat feestje ging mooi niet door
Want het mocht niet van meneer pastoor
Iemand die schor was en niet mocht stemmen, woonde volgens mij op de Hees
Mijn moeder stuurde me naar de Wrat, want die had het beste vlees
Ik luisterde mee naar een schuin mopje dat hij vertelde tegen een andere klant
Ondertussen mocht ik een snoepje nemen uit zijn bekende snoepjesmand
Zonder ook maar iets van de mop te snappen lachte ik mee
En ondertussen nam ik er onopvallend lekker twee
Ouderwets feestvieren gebeurde in de Modern
 Het lag dan ook midden in de gezellige dorpskern
Op het Weyerken was er veel minder geharrewar
Guust Pap passeerde er op zijn dooie gemakje met paard en kar
Op zijn wei droeg hij bij tot het Lommels en Weyerkens wij-gevoel
Als je er ooit woonde, weet je precies wat ik bedoel
Lommel was reusachtig en prachtig en toch was het op zich ‘gewoon’
Vandaar dat ik nog steeds mijn liefde aan Lommel betoon