Zaterdag 24 februari 2018
Een nieuw gedichtje van Danny Vandenberk, waar weel heel wat vervlogen locaties en personen de revue passeren...
Ik was nooit geïnteresseerd in duffe geschiedenisboeken 
Veel liever doe ik mijn eigen geschiedenis uit de doeken
Nooit ging ik op zoek naar de oorsprong van de namen van de Lommelse gehuchten 
Als een volleerde dagdromer zou ik in mijn eigen fantasie wegvluchten 
Zo moest ik met mijn vader naar Poesen om mijn haar te laten knippen 
Ik vroeg of we dan helemaal naar Kattenbos moesten trippen
Hij lachte luid en zei daarna heel gewoon
Jongen toch, dat is daar bij de Kroon
In Kattenbos liepen helemaal geen honderden katten los 
In de Vijf Linden zagen de klanten na evenveel tripels door de bomen het bos niet meer 
Wilden ze daarna nog naar de Mulder, dan was het opletten voor het spoorwegverkeer 
Op Lommel-Werkplaatsen werd er gezweet en gezwoegd 
De Heide en de Heuvel werden zomaar samengevoegd 
In Lutlommel woonde volgens mij een hele lange vrouw 
De Barrier was ver van mijn bed en leek wat grijs en grauw 
Ik dacht toen dat de Kolonie ergens in het buitenland lag 
Ik was bij de grenspost en er wapperde een Hollandse vlag 
Toen ik hoorde van Kerkhoven heb ik gebibberd en gebeefd Maar na een paar bezoekjes merkte ik dat ook daar werd geleefd 
Op Stevensvennen zou iedereen toch die Steven moeten kennen 
Dat was helemaal niet zo en ik begon er al aan te wennen 
Dat niets echt logisch was en dat je dat maar beter kon aanvaarden 
Ik leefde, net als iedereen, volgens de Lommelse waarden 
Bij de kerk ging ik op zoek naar Sint-Pietersbanden 
Om ze uiteindelijk op ons Sint-Maartensvuur te laten belanden 
Maar dat feestje ging mooi niet door 
Want het mocht niet van meneer pastoor 
Iemand die schor was en niet mocht stemmen, woonde volgens mij op de Hees 
Mijn moeder stuurde me naar de Wrat, want die had het beste vlees 
Ik luisterde mee naar een schuin mopje dat hij vertelde tegen een andere klant 
Ondertussen mocht ik een snoepje nemen uit zijn bekende snoepjesmand 
Zonder ook maar iets van de mop te snappen lachte ik mee 
En ondertussen nam ik er onopvallend lekker twee 
Ouderwets feestvieren gebeurde in de Modern
 Het lag dan ook midden in de gezellige dorpskern 
Op het Weyerken was er veel minder geharrewar 
Guust Pap passeerde er op zijn dooie gemakje met paard en kar 
Op zijn wei droeg hij bij tot het Lommels en Weyerkens wij-gevoel 
Als je er ooit woonde, weet je precies wat ik bedoel 
Lommel was reusachtig en prachtig en toch was het op zich ‘gewoon’ 
Vandaar dat ik nog steeds mijn liefde aan Lommel betoon