Woensdag is marktdag, maar ook werkdag. Daarom vinden de mannen ‘s morgens naast hun bord soms een boodschappenlijstje. Driehonderd grammen van dit en zoveel van dat. Dat loopt meestal prima, maar als ik het lijstje opmaak, loopt het wel eens fout. De oorzaak? Ik moet er eerlijk in zijn. Het is mijn geschrift. Ondanks het vele schrijven, zal ik nooit een hoofdprijs schoonschrift winnen. Zelfkennis is het begin van alle wijsheid, zo zeggen ze toch.
Een paar weken geleden haalde onze jongste bij de kaaskraam het papiertje uit zijn broekzak. Kaas, ja, dat kon hij nog net lezen. Maar welke kaas? Er restte hem niets anders dan de mensen van de kaaskraam het te laten proberen. Maar ook zij raakten er niet wijs uit. Ik weet niet of er nog andere marktbezoekers het geprobeerd hebben, maar weet je wat straf is? Hij heeft toch de juiste kaas meegebracht. Het vriendelijke koppel van de kaaskraam wist misschien op één of andere manier voor wie de kaas bestemd was. Het was trouwens die oude kaas met de rode schil. Geweldig lekker, moet je zeker een keer proberen. En als je het niet kan onthouden, schrijf ik het wel even voor je op.
                       Rudi Lavreysen