Het blijft een gek beeld als je ze daar ziet staan. Maar ik moet toegeven, ik ben ook zo’n man die wel eens voor een kledingzaak staat te wachten. De rest van het gezin is dan binnen. Wegens geen zin in al dat gewring en de pokkenherrie van muziek die je er wel eens hoort. Ik heb al wel eens gedacht om een praatje te maken met zo een shop-not-genoot. “Al lang aan het wachten?” Maar dat doe je ook weer niet. We turen allemaal op onze smartphone, die er wel voor uitgevonden lijkt.
Maar soms moet het. Soms is er geen andere keuze. Dan moet je de paskamer in. Waar het trouwens altijd bloedheet is. En als de maat niet goed is, moet je daar staan geel-ogen tot partnerlief een andere -meestal grotere- maat is gaan halen. Om van het vinden van het juiste paar schoenen nog maar te zwijgen. Dat is zoals het vinden van een verborgen schat. Ze moet ergens liggen, maar waar? We zagen onlangs een paar schoenen, met een print van krantenartikels. Ik dacht, als gazettenman, de schoenenschat te hebben gevonden. Maar ze waren me toch iets te druk. Bovendien was het mijn krant niet.
Rudi Lavreysen