Mario Vanoppen spotte gisteren ergens in Lommel een ooievaar die hij met zijn Magische Klik voor de eeuwigheid vastlegde.
Het sierlijke dier met zijn witte veren met zwarte vleugelranden, lange rode poten en oranje bek, zat op het dak van een huis. Had hij daar net een baby afgeleverd? Maar nee, dat is een fabeltje, dat wel teruggaat tot de Griekse en Egyptische mythologie, maar toch een beetje anders. In de Griekse mythologie waren ooievaars helemaal geen lieverdjes. Ze stalen baby’s in plaats van dat ze baby’s kwamen brengen. Volgens de Egyptische mythologie werd de ziel van een mens in verband gebracht met een ooievaar, vaak eentje met een menselijk hoofd. Door de jaarlijkse trek van de ooievaars dachten de Egyptenaren dat de terugkeer van de ooievaar de terugkeer van een ziel betekende. Tijdens de Middeleeuwen werd de terugkeer van de ooievaar dan weer als teken van het begin van de lente gezien.
Baby's brengen? Het zou nogal lastig zijn voor een ooievaar, om bijna twee keer zijn eigen gewicht te dragen om samen met een baby op te kunnen stijgen. Hij komt gegarandeerd in de problemen - om nog maar te zwijgen over het onevenwicht dat veroorzaakt wordt door de hefboomwerking van een zware baby die aan het puntje van zijn snavel hangt!
Geen baby dus, wel een prachtig dier.