Davidsfonds Lommel nodigde vorige week professor André Alen uit voor een lezing in het Huis van De Stad. Het onderwerp was  “België, quo vadis”? De toekomst van ons land na zes staatshervormingen”. Voorzitter Rik Blervacq verwelkomde de bijna honderd aanwezigen die werden getrakteerd op een boeiend en leerrijk referaat.
André Alens curriculum vitae is evenzo verscheiden als indrukwekkend: hoogleraar staatsrecht in Leuven en Gent, kabinetschef van J.L. Dehaene en W. Martens, assessor bij de Raad van State en tot slot voorzitter van het Grondwettelijk Hof.
Onder de titel “The curious case of Belgium” sprak de professor voor de Davidsfondssympathisanten over de atypische aard van het Belgische federalisme en de grenzen van het Belgische staatsmodel. België legde al een hele weg af en evolueerde van een unitaire staat in 1831 naar een gedecentraliseerde eenheidsstaat in 1993. Daarna volgden nog de vijfde staatshervorming (Lambermont-akkoorden) en tot slot de zesde staatshervorming. Dit laatste ‘Vlinderakkoord’ verwijst naar Elio Di Rupo, die steevast met een vlinderdas verscheen. Over deze laatste hervorming zei de professor dat die vooral de complexiteit van het Belgische federalisme aantoont. (Bijdrage Peter Luyckx)