Ik ben naar het toeristische stadje Echternach in het Groothertogdom Luxemburg geweest. Dat was niet de eerste keer. Daarom wil ik in deze Losse Flodders wat herinneringen ophalen waar de nostalgie van afdruipt. De eerste keer dat ik in Echternach kwam, was in 1963. Ik was 15 jaar. Met 2 leerkrachten en 8 leerlingen maakten we een 14-daagse fietstocht. Logeren deden we in jeugdherbergen. Ik mocht de fiets van mijn vader gebruiken. Die had 3 (!) versnellingen. Met dat technisch snufje was ik al heel tevreden. Vandaag lacht men daarmee want nu telt een fatsoenlijke fiets al gauw 10 en meer versnellingen. Maar ik ben er destijds wel geraakt. Zou de jeugd dat vandaag nog kunnen of, vraag ik me af, nog willen doen? Mijn tweede veertiendaagse die mij in 1967 met de fiets tot in Echternach bracht, toen was ik al 19 jaar, maakte ik samen met mijn buurjongen/kameraad Gilbert. Wij zeulden een schamel tentje voor 2 personen mee. Ik vertrok met 1000 frank (25 euro) zakgeld. Deze fietstocht was alleen al memorabel omdat we een stukje op het parcours van de Ronde van Frankrijk reden. In 1967 was er een ritaankomst in Jambes bij Namen. Daar sloegen wij ons tentje op en zagen op 4 juli Roger Pingeon de rit winnen. Hij werd dat jaar ook eindwinnaar van de Tour. Diezelfde dag werd in Jambes nog een ploegentijdrit gereden die werd gewonnen door de Belgische ploeg met onder andere Rik Van Looy. De dag nadien zouden wij onze jour de gloire beleven. Wij fietsten over de grote weg van Namen naar Marche-en-Famenne en daar zou later op de dag ook de Tour passeren. Die rit eindigde in Metz en werd gewonnen door Herman Van Springel. Er stond al een massa volk langs de weg en die spaarden hun aanmoedigingen voor deze twee moedige fietsers niet. Op dat moment beseften wij geen van beiden dat wij nooit nog voor zoveel volk zouden fietsen. Het blijft een schitterende ervaring. De Tour van 1967 is ook nog om een dramatische reden onvergetelijk omdat Tom Simpson stierf op de flanken van Mont Ventoux. Mijn kameraad en ik overleefden onze tocht en nu, meer dan 50 jaar later, blijven de herinneringen mijn jeugdbelevenissen domineren. Opnieuw vraag ik mij af de jeugd van vandaag dit avontuur nog zou willen aanvatten? Sinds ik de voorbij dagen wel eens iemand vertelde dat ik Echternach zou bezoeken, viel mij op dat veel mensen over Echternacht spreken. Dat is een ‘t’ teveel. Maakt niet uit, het is een prachtige regio om te wandelen en te fietsen. Allen daarheen! (Martin Vanierschot)