‘Het lèste kèrkpèke van ’t Lin moete ve toch beware, nie?’ Zo lezen we op de website van Heemkunde Peer bij de rubriek dialecten. Voor wie van (ver) buiten Peer komt: 'Het laatste kerkpaadje van Linde moeten we toch bewaren, niet'?
Louis Dingenen van Heemkunde Peer lichtte het verder toe: de mensen moesten vroeger doorgaans te voet naar de kerk, en dus probeerden ze de kortste weg te nemen. Via een daartoe speciaal gelopen of aangelegd smal wegje: een kerkpad. In het dialect van Peer is een pad een 'paaëd', en het verkleinwoord paadje is dan 'pèke'.
Wie vanuit de Cremerdijk de Monseigneur Morisstraat in gaat, komt het 'pèke' aan de rechterkant tegen.