Neerpelt

We meldden eerder al dat er een nieuwbouw komt op de plaats van het "beroemde" Coninxsteen, het bivakhuis aan de scoutsrally. Gisteren is het oude Coninxsteen afgebroken; het is nu wachten op het nieuwe. Een bericht van Jan Driesen: "Het is vandaag donderdag 25 september 2008. We wachten al twee dagen tevergeefs op de firma die het oude gedeelte van Coninxsteen moet komen platgooien. Vandaag eindelijk tekenen van leven gezien: er staat een afvalcontainer. Twee weken al zijn we ijverig bezig geweest om het gebouw volledig uit te kleden: alles er uit, alles wat nog (her)bruikbaar is gedemonteerd, dak eraf, verwarmingsketel naar de kelder van Boshut overgebracht, sloten eruit, stroomdraden voor het koper verzameld.
"Nu het gebouw zo naakt geworden is ziet men pas goed hoe versleten het was. Wie ooit gedacht heeft aan een beetje renovatie moet hier wel zijn ongelijk inzien. De nieuwbouw komt dan ook meer dan op tijd. Het kost natuurlijk een boel geld. Maar we krijgen er dan ook veel voor terug : een volledig nieuw aangepast gebouw, bijna 100 m² groter, milieuvriendelijk, energiebesparend en veel meer ruimte om te verblijven en te vergaderen. De groep zal er wel bij varen. Wel nog een goed half jaar op de tanden bijten en fantasie gebruiken bij het organiseren van vergaderen.
"Bij wie, zoals Paul Gelissen en ikzelf, het gebouw heeft meegemaakt van bij het prille begin tot nu komen vele herinneringen los. Vele kleine en grotere aanpassingen, pogingen tot modernisering, beter gebruik tijdens die bijna vijftig jaren.
"Gebouwd werd het in 1959-1960 op de plek waar, van na de oorlog tot dan, een grote houten barak stond die volgens de overlevering nog afkomstig was van een of andere legereenheid. De plannen waren nog gesmeed door aalmoezenier Coninx maar pas uitgevoerd nadat die in de zomer van 1959 afscheid had moeten nemen van Neerpelt na er twintig jaar actief te zijn geweest. Op die augustusavond werd hij ten afscheid en ter huldiging op een gesjorde draagstoel de rally rondgedragen, langs alle bouwsels die hij bijna eigenhandig had opgetrokken. Zeer terecht gaf men dan ook aan het nieuwe stenen gebouw zijn naam.
"NU zou men daarmee niet voor de dag durven komen, maar toen was het heel wat, zulk groot stenen gebouw voor de scouts: één grote ruimte met een paar kleinere kamertjes er bij, geen verwarming, geen sanitair, niks, alleen betonblokken, geen isolatie noch spouwmuren en betonnen raamkozijnen. Het stond er nog niet goed of op vraag van de prille judoclub, met zijn duidelijk roots in de scoutsgroep, werd de grote ruimte in twee gedeeld door een stevige houten wand. Verwarming? Houtkachels, kolenkachels, mazoutkachels - van alles is er geprobeerd. Judoclub weg. De wand al eens afgebroken, dan weer verschoven, uiteindelijk gewoon een muur in betonblokken. Deuropeningen verplaatst, bijgemaakt. En een deel moest dan dienen om in het verlof groepen te laten slapen, dus kwam er een ijzeren beddenstel met planken, drie lagen boven elkaar, dat elk jaar weer moest worden afgebroken en opgebouwd. Zo hebben we bijna dertig jaar gesukkeld om dan beetje bij beetje het gebouw toch enigszins bruikbaar te maken en aan te passen voor nieuwere noden. Water er naartoe gebracht om een beetje keuken te kunnen organiseren, de keukenruimte zelf vergroot en betegeld. Alle elektriciteitsleidingen laten vernieuwen en beveiligen. De toevoerleidingen ondergronds gelegd. Het versleten dak zelf enigszins dicht gemaakt met metaalplaten. Centrale verwarming met een luchtkanaal geïnstalleerd. Vaste slaapvloeren laten maken naar het voorbeeld van de Leemberg. In 1995 een aanbouw van een nieuw gedeelte met nu echt sanitair erin. Gelijktijdig het dak professioneel laten verstevigen en isoleren. Brandbeveiligingswerken om de broodnodige erkenning van Toerisme Vlaanderen te bekomen.
"En intussen werd er duchtig in vergaderd, gefeest, overnacht en god weet wat nog allemaal. Tot op de dag van heden. Zo was het en zo zal het zijn. Amen en uit."
J.Driesen