Sus en Zjang en Toon zitten òn e töffeke ónder de linneboeëm bij den Hoan.
Stopt dò nen otto mè drij pinguins van aachter tereen. Allè sèg! Wa kan ne miens toch mè drij pinguins oanvange? Die kunde toch nie haawe? Lüstert – en vertèllet vort in ’t schoeën dialect van Pèlt.
Had ullie nog goe, en tot tekomede móndig!
(Fons Tuyaerts)