Neerpelt

Vier dagen koppen lopen in Hasselt, enorme volkstoelopen in straten en op pleinen, dat betekent Theater op de Markt. Het massaal opgekomen publiek kon genieten van prachtig openlucht-, circus- en locatietheater, zowel van internationaal gerenommeerde gezelschappen als van nog jonge professionele makers. Onder deze laatsten bevond zich het luik ‘Expeditie Hasselt’. Zes jonge theatergezelschappen en -makers met Hasseltse roots waren uitgenodigd om hun creatie te presenteren in de voormalige, prachtig verbouwde gevangenis van Hasselt.
‘De Box’  van tmgLAP over een “schattige” broer en zus was een klein zuiver pareltje, goed uitgewerkt, geknipte spelers en een geschikte soundscape. Het ging van gegniffel tot schaterlach. Een schot in de roos als festivalvoorstelling.
‘Het gewicht van de eenzaamheid’ van Lotte Willems en Tom Ysewyn was af, puur en indringend. Er werden hele mooie subtiele beelden gecreëerd. Figurentheater in combinatie met moderne technologie. De makers hebben begrepen dat deze vormgeving absoluut geen geruis verdraagt. Alles was tot in de puntjes verzorgd zodat het centrale thema - de eenzaamheid - des te snijdender bij de toeschouwer binnenspringt.
‘Splinter’ van De Eenzamen was nog niet helemaal af. De bedoelingen zijn oké, maar de dramaturgie klopte nog niet. Er zit potentieel in de acteurs, maar er zat nog te veel ruis in hun spel. Er was veel (soms nog té onhandig) gedoe, op zich niets op tegen, maar als men kiest voor bombast mag het nog véél verregaander zijn.
‘De vis’ rook als voorstelling te veel naar Flairs’ psychologische testjes en Amerikaanse “heft in eigen handen”-tactieken. Het interactief gebeuren nodigde het publiek constant uit eenvoudige, eenlagige keuzes te maken en daarmee was dan de kous af. Alsof het leven erin bestaat te kiezen tussen vakje A, B of C. Er wordt ons een vals feel good-gevoel voorgeschoteld. Het zou als voorstelling interessanter geweest zijn als die schijnbare eenvoud onderuit zou gehaald worden en we gedwongen zouden zijn uit die comfortzone te stappen.
‘The Woods’ (foto) van Lies Serdons is een intens dansduet in de serene stilte van de prachtige binnenkoer. Links zien we een hoge constructie met verticaal hangende TL-lampen als een hedendaagse kerktoren met daaronder de onbewogen danseres als een zwarte engel. Daarnaast alleen maar ruimte met middenin een man met een lange baard. Hij zet voor zichzelf een soort zelf opgelegde tredmolen in gang en verwordt zo tot een soort boeteling die de zonde van zich wil afschudden. De klassiek geschoolde danseres weet haar lichaam perfect en virtuoos te bespelen en verbeeldt de vleesgeworden begeerte. Er volgt een spel van aantrekken en afstoten, een frenetiek aftasten van hoe ze zich tot elkaar verhouden, steeds heftiger en wreder. Zeer knap gedaan. De keuze van de muziek en de subtiele afstelling van het volume maakte dat de ademnood een extra melodielijn vormde.
‘Kaauwbooj’ van Arnaud Deflem hadden we al gezien op het Krokusfestival van cc Hasselt. Dit is een super maffe familievoorstelling. Westerntheater met een serieuze hoek af, helemaal op zijn Deflems.
Buiten deze ‘Expeditie Hasselt’ heeft ondergetekende nog kunnen genieten van een virtuoze, indrukwekkende Maura Morales, van C-12 dancetheater met hun dolle, onnavolgbare fratsen met winkelwagentjes, van ‘Birdwatching 4x4’ dat een verrassend en wonderlijk kader van de buitenwereld biedt en tenslotte van het originele ‘The House that built us’, waarbij een verkrot huis nog eenmaal zijn geschiedenis, ziel en leven terugkrijgt, hilarisch en ontroerend tegelijk.
Ondanks de wispelturige weersomstandigheden van de voorbije dagen was Theater op de Markt toch weer een gigantisch succes. (Foto Liesbeth Driessen)
                                                                                   An Melis