Op een zonnige zondagmorgen vertrok een 45-koppig NEOS-Pelt gezelschap per toerbus voor een vijfdaagse trip naar één van de niet zo verafgelegen streken van Frankrijk waarvoor heel wat historische discussies, internationale verdragen en bloedige krijgsverrichtingen hebben plaatsgevonden: de Elzas, met natuurlijk als “speciale attractie” Straatsburg met onze Europese instellingen. Een vaste, bekwame gids begeleidde ons vanaf het thuisfront tot doorheen de hele regio. Er valt op te merken dat de weergoden ons zeer gunstig gezind waren. De personen zonder regenjas hadden, deze keer, groot gelijk.
In de Elzasser dorpen en steden, groot en klein, zoals bijvoorbeeld Colmar en Riquewihr, konden we werkelijk de heel verscheiden invloeden zien van de Latijnse en Germaanse beschavingen. Het duurt even vooraleer je gewend bent aan de typische Duits uitziende huizen, voorzien van Franse namen. Ook een versterkt kasteel, Haut Koenigsbourg, werd bezocht. Kastelen zijn, gezien de geschiedenis, ook bijna vast onderdeel van het mooie landschap, evenals de wijnvelden. Het spreekt vanzelf dat we culinair ook niets te kort kwamen.
Het hoogtepunt van de reis vormde het bezoek aan het Europees parlement. We werden om 11u00 binnengelaten, alles gepaard met de nodige veiligheidscontroles natuurlijk, en één uur geïnformeerd over de werkwijzen van de instelling. Vervolgens mochten we een uur in de grote “arena” doorbrengen, de ruimte waarin de 705 volksvertegenwoordigers zitting hebben. Per toeval konden we (we misten de echte stemming) nog meemaken hoe verschillende sprekers tegenover de Brexit, (meer bepaald de no-deal-Brexit) stonden. Hierbij viel vooral de belangrijke rol op van de tolken. Het bezoek maakte in elk geval duidelijk dat deze instelling, ook voor ons, zeer belangrijk is. Het kan zijn dat de meeste mensen van onze groep meer Europeeër geworden zijn na het zien van het reilen en zeilen, de werkwijze en de prachtige locatie, maar dit blijft uiteraard een persoonlijke opvatting.
De laatste dag bezocht het NEOS-gezelschap de mooie antieke stadskern van Straatsburg. De laatste maaltijd aldaar was een typisch Elzasser hutsepot, zodat we zonder honger en met een goed gevoel, vermoeid maar tevreden, de tocht naar de eigen Pelter omgeving konden aanvatten.