Zelfs ogenschijnlijk ongerepte bodems, zoals die in het natuurgebied Bosland, ontsnappen niet aan vervuiling met microplastics. Dat blijkt uit onderzoek van Lies Vanthournout, een masterstudent Bio-ingenieur aan de Universiteit van Gent, die het natuurgebied "Heide achter de steenweg" ten westen van de Napoleonweg onder de loep nam. Hoewel het onderzoek waardevolle inzichten heeft opgeleverd, blijkt uit de wetenschappelijke conclusie dat er nog ruimte is voor verbetering in de methoden om microplastics onaangetast uit de bodem te halen, zodat de te identificeren plasticsoorten nauwkeuriger kunnen worden vastgesteld.
Wat in het algemeen plastics wordt genoemd, bestaat in feite uit een gevarieerde groep van synthetische polymeermaterialen die uiteindelijk afval worden en vervuiling van de omgeving veroorzaken. Doordat het plastic afval niet volledig wordt teruggewonnen, treedt er accumulatie op. Microplastics worden meestal gedefinieerd als plastic deeltjes kleiner dan 5 mm. Ze komen vaak in de bodem terecht door menselijke activiteit zoals bijvoorbeeld compostering, irrigatie, het aanbrengen van kunststoffolies, zwerfafval maar ook door atmosferische depositie. Vooral stedelijke en landbouwgronden zijn daardoor kwetsbaar voor vervuiling door microplastics. Ze kunnen impact hebben op het bodemleven (bijvoorbeeld wormen) en uiteindelijk ook in de voedselketen terecht komen. Daarom is het van belang om het lot en de ecologische risico´s van microplastics in bodems te onderzoeken.
Het onderzoek benadrukt de behoefte aan verdere ontwikkeling van extractie- en analysetechnieken om de identificatie van microplastics te verfijnen en de impact ervan op onze bodems nauwkeuriger te beoordelen. (Info en foto's: boslab.be)