Neerpelt

Betty Salas is de moeder van één van de jongeren die deelnemen in een straathoekwerkproject in een sloppenwijk van Pachacutec in Lima, Peru. In de voorbije weken konden we haar eerste verslagen lezen over het softballproject (foto) in de wijk Pachacutec, een niet al te veilige plaats in het uitgestrekte Lima. Zij vertelt:
"Pachacutec behoort eigenlijk niet tot de hoofdstad Lima maar wel tot de havenstad Callao die grenst aan Lima. Deze twee steden worden vaak als één geheel gezien. De wijk strekt zich langs de kust uit over een gebied van 45 km². Het is een plek waar twintig jaar geleden weinig bebouwing was. Maar aangezien meer en meer arme gezinnen vanuit de bergen hun toevlucht zoeken tot de hoofdstad ontstond er een invasiewijk die uitgroeide tot een aparte gemeente. De droom om werk te vinden hier in Lima spat vaak snel uit elkaar waardoor vele families gedoemd worden tot overleven. De wijk waar ik woon is zo’n 14 jaar geleden ontstaan. We hebben er nog altijd geen aan- en afvoer van water.
"De economische situatie is vrij slecht. Onze centrale markt is beetje bij beetje aan het groeien maar heel veel buren leven nog van ruilhandel. Ik verkoop bijvoorbeeld gas in mijn winkel. Maar aangezien buurtbewoners me niet kunnen betalen, brengen ze me vlees, groenten of melkproducten, afhankelijk wat ze thuis hebben.
"In onze wijk is het behoorlijk gevaarlijk. Er lopen jeugdbendes rond, al dan niet gerelateerd met de grote voetbalclubs uit Lima. Er worden openlijk drugs gebruikt en het aantal berovingen is niet te tellen. Jonge gasten pikken met hun motortaxi soms meisjes op en verkrachten ze om ze verderop er weer uit te gooien. Het is dan ook normaal dat de meeste ouders bang zijn om, zelfs overdag, hun kinderen op straat te laten rondhangen. Ik moest enkele jaren geleden heel wat overtuigingskracht aan de dag leggen om hun kinderen naar de softball-initiaties te laten komen. Sommige ouders komen mee, en andere kinderen haal ik op met mijn motorbak.
"Momenteel voelen we ons al iets veiliger. Overal hangen er camera’s en dat lijkt wel te werken. Er is ook veel meer politie op straat, waardoor het lijkt alsof de problemen afnemen. Maar ik denk persoonlijk dat de problemen zich alleen maar verplaatsen. Alleszins leren we onze jongeren waar de camera’s hangen, om vooral door die beveiligde straten te wandelen.
"Maar ik woon graag in deze wijk. Je mag niet vergeten dat ik hier vanaf nul begon en één van de oprichters ben. Ik sta nu waar ik sta dankzij mijn inspanningen en dat laat ik me niet afnemen." Op de foto: softball spelende kinderen, met op de achtergrond de wijk Pachacutec. (Vertaling: Kris Lantin)