’t is vriddigen achtermiddig en de bus is wir zoe vool as iet. De jonges en mèchtjes, die stön wir wie hèrrigen in en ton. En dò wèrd hennig wa gedowd. Lüstert...
En had ullie goe! De zomer is daan toch vurbei gegoan. Blieft gezoond en tot tekomede móndig!
(Fons Tuyaerts)