De grote vakantie is in de archieven van de tijd verdwenen en dus leven wij nu in een ander heden en komt er een nieuwe nabije toekomst aan. Vooruitblikken doen we allemaal, maar toch zal het leven ons blijven verrassen met aangename maar helaas ook onaangename gebeurtenissen die hun sporen nalaten. Onheil kan onverwacht toeslaan als de leeftijdscategorie waarin we vertoeven al met een 7 begint.
Ik wil in deze eerste Losse Flodders na twee maanden schrijfstilte niet te zeer de pessimistische toer op gaan want het leven blijft nog altijd de moeite om geleefd te worden. Zeker als men links of rechts in alle bescheidenheid nog wat doelen nastreeft die bij onze leeftijd passen. Voetbalprof worden bij Racing Genk is daar niet meer bij maar er zijn voor velen gegarandeerd nog fijne dingen in het verschiet. Er moet af en toe nog een uitdaging ons pad kruisen om op de kwaliteitsbarometer van ons leven nog wat hoger te scoren. Voor mij ligt voor de hand wat dat is.
Je leest momenteel mijn uitdaging. Als ik mijn pen, eigenlijk is dat mijn toetsenbord, tijdelijk aan de bekende haak heb gehangen, dan komt er altijd een moment waarop de schrijfkriebel onweerstaanbaar in mijn hoofd en dus ook mijn pen sluipt. Ik durf het ook wel eens inspiratiepijn noemen want een Losse Flodders uit je hersenpan persen is niet altijd vanzelfsprekend. Ik weet dat er ook nog andere kriebels zijn maar daar wil ik het in deze brave rubriek niet over hebben - al wil ik toch nog een gezegde meegeven dat ik naar eigen goeddunken heb aangepast. In de tijd dat het BLOSO nog bestond was hun slogan “Als het kriebelt moet je sporten!”. In al mijn onweerstaanbaarheid heb ik als reactie toen gefantaseerd: “Als het kriebelt moet je zeker niet sporten maar andere leuke dingen doen.”
Ze hebben dat nooit overgenomen. Daar gingen mijn auteursrechten. Wie dit stukje wil vermenigvuldigen moet aan mij ook geen auteursrechten betalen. Des te meer ik gelezen word, des te fijner vind ik dat. Hoe meer lezers, hoe meer kriebels! (Martin Vanierschot)