Volgens een jarenlange traditie wordt de oktoberkermis in Leopoldsburg geopend met vuurwerk. Wat mij opviel was de omschrijving die er aan werd gegeven. Het zou gaan om ‘geluidsarm’ vuurwerk. Het bleek een combinatie te zijn van laserstralen en het klassieke vuurwerk, zij het met beperkte knalsterkte. Zo ver is het dus al gekomen dat het zo populaire vuurwerk zo stil mogelijk al knallend het luchtruim mag kleuren. Het zou beter zijn voor mens en dier. Deze maatregelen worden meestal genomen onder druk van inwoners die geen knal kunnen verdragen gedurende het nauwelijks een kwartiertje durende vuurspektakel met zuinige knallen. Kan het nog stiller? We verdragen steeds minder vervelende geluiden al is het maar voor even. Wat is de volgende stap? Een kermis zonder muziek? Dat is als een café zonder bier. Positief is zeker dat er hier en daar een kermisdag wordt voorzien met minder geluid en licht voor personen die daar snel onaangenaam door gepikkeld worden. Wees blij dat je alles kan horen. Vraag maar eens aan een dove hoe vervelend zijn probleem is. Hij/Zij zou dolgraag het kleurrijke ‘lawaai’ van een vuurwerk ervaren. Ik begrijp ook wel dat er in je onmiddellijke omgeving vervelende geluiden kunnen te horen zijn zoals blaffende honden en kakelende hanen. Maar daar zie ik een oplossing voor met een belangrijke rol die weggelegd is voor de dierendokters. Als die nu een ingenieus kweekproces beginnen op te zetten dan hebben we misschien binnen een aantal jaren wel hanen die geluidloos kakelen en honden die je niet meer hoort. Gedaan met burenruzies en vrederechters die hun tijd moeten steken in dit soort banaliteiten. Eén fabel wil ik nog uit de wereld helpen : ”Blaffende honden bijten wel degelijk”. Kan het nog stiller? Hoe vaak hebben we in de media al niet gehoord dat spelende kinderen voor ergernis zorgen in bepaalde buurten omdat omwonenden het niet meer kunnen verdragen? En vooral, omdat ze vergeten zijn hoeveel lawaai ze zelf vroeger als spelend kind maakten. Als de kinderen te veel met hun tablet spelen, dan komt daar ook al commentaar op al maken ze geen hinderlijk lawaai voor anderen. Ik zucht :”Het leven is ingewikkeld”. Waar het de voorbije dagen zeker niet stil is geweest, dat was in het dwergstaatje Andorra. Het nationale voetbalteam heeft een zege behaald. Voor de Rode Duivels is dat de gewoonste zaak van de wereld maar voor de voetballers van Andorra allerminst. Sinds 1998 nemen ze deel aan de voorronden voor het EK en in 56 wedstrijden hadden ze nog nooit gewonnen. Nu was het prijs tegen Moldavië en werd de 57ste match zegevierend afgesloten met 1-0. Wedden dat het vuurwerk er nu nog knalt en er zal geen haan over kraaien. Ook de lokale honden hebben zeker hun blaffende sympathie voor de voetbalhelden laten horen. Het moet als muziek geklonken hebben. Dat is eens wat anders dan ‘stil, stiller, stilst’. Zo zie je maar dat alles relatief is. (Martin Vanierschot)