September 2019 zal de geschiedenis ingaan als de maand die bol staat van herdenkingen omdat het 75 jaar geleden is dat de geallieerden ons land hebben bevrijd. In vele gemeenten en steden werden uiteenlopende initiatieven genomen om die periode in 1944 in de verf te zetten. Herdenkingen zijn onlosmakelijk verbonden met herinneringen. Zij die de bevrijding beleefden zijn overleden of op leeftijd maar de volgende generatie, zoals ik, heeft zoveel over de oorlog en het einde ervan horen vertellen dat bepaalde gebeurtenissen in het geheugen gegrift zijn alsof je er zelf bij was geweest. Vooral mijn vader vertelde veel over allerlei oorlogsgebeurtenissen. Zeker in de eindfase van zijn leven alsof hij zijn ongeschreven memoires aan mij wilde doorgeven. Ik heb altijd gretig geluisterd. Ik heb maar van één ding spijt :”Ik had alles moeten noteren.” Dat heb ik niet gedaan en zo blijven naast de herdenkingen alleen herinneringen over die mij mondeling werden toevertrouwd. Gelukkig zijn er vele naslagwerken over de bevrijding en andere oorlogsgebeurtenissen. Ik koester ook de film ‘Mei ‘44’ van Eddy Vandepoel waarin mijn ouders getuigen over het bombardement van 12 mei 1944. En laat die dramatische gebeurtenis nu net het begin zijn van het massaspektakel ‘De Grote Rappel 2’ die momenteel in Leopoldsburg wordt opgevoerd. Deze musical moet je gezien hebben. Er zijn nog enkele tickets beschikbaar. In de wijde regio is dit met voorsprong de meest artistieke invulling van de herdenking van 75 jaar bevrijding. In de titel staat ook het getal 30. Pientere lezers weten natuurlijk al lang dat dit refereert naar de het feit dat 30 jaar geleden de mijn van Beringen sloot. Op het moment van de sluiting leek het wel alsof Beringen ten dode was opgeschreven en een donkere toekomst tegemoet ging. Maar zie, veerkrachtig en met vereende krachten is het een nieuwe start van jewelste geworden die pas de laatste jaren zijn hoogtepunt bereikt. En het is nog lang niet voorbij. Op Be-Mine bruist het van de plannen. Rond ’30 jaar mijnsluiting’ lopen tal van culturele initiatieven. Rest nog het getal 60. Dat is al wat mysterieuzer. Twee van mijn kleinkinderen zijn begonnen aan het 6de leerjaar en laat het nu net 60 jaar geleden zijn dat ik ook aan dat laatste jaar in de lagere school begon. Dat was in 1959. Mijn kleinkinderen mogen in een teletijdmachine kruipen en proberen te begrijpen hoe lang dat geleden is, dat lukt niet. Voor hen is dat lichtjaren terug in de tijd. Ik weet dat ik in de lagere school van Beverlo bij Mathieu Ketelbuters aan het 6de jaar moest beginnen maar ik mistte de eerste 2 weken door een zware griep. Het was het eerste schooljaar dat we geen lei en griffel meer gebruikten. Een mijlpaal! Dat zijn geen herdenkingen maar herinneringen. Ons leven staat er bol van. Er zo kan het getal 60 voor iemand toch iets bijzonder betekenen. Iedereen kan in zijn leven op zoek gaan naar interessante getallen waaraan een verhaal verbonden is. (Martin Vanierschot)