De aandachtige lezer, als die er al zijn, zal gemerkt hebben dat een nieuwe foto van mij in de rubriek is opgenomen. Het is de eerste wissel van mijn beeltenis sinds de start van Losse Flodders in augustus 2017. Zo snel vliegt de tijd! Ik heb nu tientallen foto’s laten maken en ben in die lange lijst koortsachtig op zoek gegaan naar dat ene wonderbeeld dat mij jonger zou laten lijken dan ik in feite ben. Tevergeefs! De tand des tijds spaart niemand. Wie mijn leeftijd wil schatten zal ik een tip van onschatbare waarde geven. Ik ben achteraan in de twintig maar wel heel ver. Nu we het toch over leeftijd hebben, ga ik graag nog eens terug in de tijd toen ik 16 jaar was. Ik had nog nooit een meisje van dichtbij gezien. Ik had geen zusters, er kwamen dus ook geen andere meisjes en vriendinnen over de vloer. School en voetbal en alle andere bezigheden waren streng gescheiden van het andere geslacht. Tot ik in mijn eerste jaar A2 mechanica mocht deelnemen aan danslessen die door een jongens- en meisjesschool werden georganiseerd in zaal Brun achter de mijnkathedraal in Beringen-Mijn. Voor de eerste maal in mijn jonge leven had ik een dansmeisje in mijn armen. Wat dat mijn hormonenhuishouding deed was onbeschrijfelijk. Hadden ze toen gezegd dat ik testosteron in mijn lijf had, dan had ik zeker gedacht dat ik ongeneeslijk ziek was. Het was net het tegenovergestelde want het moest er zijn om als een gezonde tiener op te groeien. Het is allemaal goed afgelopen met mij, sommige minder grote fans zullen daar misschien anders over denken maar dat kan mij niets schelen. Uit die schoolperiode kwam ik onlangs nog een kennis tegen die weliswaar even oud was maar in een andere school zijn broek versleet. Hij vroeg mij zo langs zijn neus weg of ik ook 4 uur Frans had? Ik antwoorde dat ik 2 uur Frans had en 2 uur Fons. De eerste seconden drong de grap niet tot hem door en dat betekent meestal dat het geen goede mop is. Te weinig testosteron denk ik! (Martin Vanierschot)