Een belastingschuld van 60 euro aan de gemeente is geen reden om thuis te blijven.
Vandaar dat de dame in kwestie die zomer wellicht onbezorgd vier maanden van huis was. Terwijl ze weg was groeide haar schuldenlast van 60 euro tot een slordige 3000 euro. Geen erg, ware het niet dat een kandidaat-deurwaarder tijdens haar afwezigheid de grote middelen inzette om betaling te eisen. Hij schreef niet alleen haar drie jaar oude auto op, maar ook haar flatscreens, home cinema, salon, biljarttafel, terrasmeubilair, bbq, vaatwasser, laptop, bureel en dvd-speler. Bij de oplading door de deurwaarder was er nog altijd maar sprake van 1000 euro schuld. In de veilingzaal bracht de auto 14.000 euro op. De laptop, homecinema en muziekinstallatie samen 750 euro. Later kwam er nog 20 % bij. Op het ogenblik van de verdeling onder de schuldeisers was de schuld opgelopen tot 3000 euro. De rekening van de deurwaarder zelf bedroeg toen 4.300 euro. De dame vond dat ze geplukt was en eiste voor de rechtbank van Mechelen een schadevergoeding van 20.000 euro. Vooral de veiling van de auto nam ze de deurwaarder kwalijk. De rechtbank wees er evenwel op dat een schuldeiser nu eenmaal mag kiezen op welk goed hij beslag legt. Maar, aldus de rechtbank, de deurwaarder moest wel weten dat de verkoop van de auto voldoende was om de schulden en de gerechtskosten te betalen. De inzet van een verhuis- en takelwagen dreef de kosten nodeloos op en de veiling was ook te duur. De rechtbank kende de uithuizige dame daarom een schadevergoeding van 5.000 euro toe, waarmee de dame de rekening van de deurwaarder had terugverdiend.
Afwezigen krijgen niet altijd ongelijk.
Jan Bouly
(De auteur is advocaat)