Verloren maandag is een typische traditie in Antwerpen waarbij er op de maandag na driekoningen worstenbroden en appelbollen worden gegeten. Maar vandaag is ook letterlijk een verloren maandag omwille van de staking bij de NMBS.
Normaal is er sinds enkele jaren een minimum dienstverlening bij de NMBS door de wet opgelegd. Maar vandaag (13 jan 25) valt dat dik tegen. Volgens de app is mijn eerste trein naar Antwerpen pas om 14u34 als ik de moeite doe om tot Mol te rijden. Een rit van een uur uur verder zou ik dan in Antwerpen zijn. Net op tijd om een uurtje te werken en dan de collega’s terug naar huis te zien vertrekken.
Gelukkig heb ik werk dat ik van thuis uit kan doen en een werkgever die soepel genoeg is om dat te organiseren. Ik ken meerdere pendelaars die minder geluk hebben. Ofwel kunnen ze technisch wel thuis werken maar laat de werkgever dat niet toe. Ofwel vereist hun werk dat ze ter plekke zijn. Thuiswerk en verpleging is zo’n onmogelijke combinatie.
Mijn enige verlies vandaag is dat mijn bestelde appelbol in Antwerpen door een collega opgegeten wordt. Voor andere pendelaars is het een pak moeilijker. Van één pendelaar weet ik dat ze noodgedwongen verlof moet nemen. En dan vraag ik me af wat de studenten hebben moeten doen om tijdig op hun examens te geraken.
Wat me vandaag wel verbaast, is dat een betoging in Brussel en een staking bij de NMBS op één dag samenvallen. Doorgaans ben ik gerust in de stiptheid van de treinen als er een grote betoging in Brussel is. Enige nadeel is dan dat de treinen al snel overvol zitten met betogers verpakt in groene, rode of blauwe plastiek. Maar vandaag zullen zelfs de betogers moeite hebben om per trein in de hoofdstad te geraken. Het moet zijn dat de druk zo groot is dat deze keer ook de NMBS op een betogingsdag het werk neerlegt.
Hopelijk blijft het bij deze ene verloren dag voor de pendelaars.
Gert Cuppens