‘Nu ben je wel content, als ik niet kom dan moet papa centen betalen.’ Dat zei een twaalfjarig meisje tegen haar moeder, toen die met een vonnis van de jeugdrechtbank in de hand, het contact met haar dochter trachtte te herstellen. In dat vonnis stond dat vader aan moeder 750 euro moest betalen per keer dat hij zijn dochter niet naar moeder bracht.
De vader nam het niet dat hij zo’n dwangsom moest betalen en uiteindelijk moest het hof van beroep van Antwerpen een beslissing nemen. Dat het twaalfjarige meisje zo goed op de hoogte was van de juridische tussenstand in de vechtscheiding tussen haar ouders, kon het hof van beroep niet smaken. Kwam daarbij dat de papa bij de wekelijkse wisseling van het verblijf van de dochter buiten in zijn auto bleef wachten als hij zijn dochter afzette bij de mama. Schoolgerief en andere benodigdheden voor een verblijf bij zijn ex, had hij niet bij. Eigenlijk, zo gaf hij toe, wilde hij zijn dochter niet naar haar moeder brengen als zij geen zin had. Hij koesterde, aldus het hof, blijkbaar nog wraakgevoelens tegenover zijn ex, omdat hij zelf geen contact had met zijn zoon. Redenen genoeg voor het hof om de vader te verplichten 750 euro te betalen aan de moeder, per keer dat het contact niet doorging. Als hij positief is over zijn ex en zijn vaderlijk gezag gebruikt, kan hij zijn prille tienerdochter zonder geweld motiveren om naar haar moeder te gaan, aldus nog het hof.  ‘Eén ding staat wel vast’, zei Simon Carmiggelt ooit, ‘ouders moet je met zorg kiezen.’
Jan Bouly
(De auteur is advocaat)