Cyriel Plees werd deze maand 94 jaar en verblijft momenteel in woonzorgcentrum Ocura. Wie Cyriel kent, zegt automatisch: muziek. Dat was en is altijd zijn grote passie geweest. Hij ademt muziek en zijn bijnaam was 'de gouden trompet'. Wie Cyriel ooit heeft trompet zien spelen, weet genoeg. Vandaag blikken we met Cyriel terug op zijn muzikaal leven. Het begon allemaal toen hij nog een kleine jongen was.
"Mijn broer Denis had een kleine accordeon maar deed daar niets mee. Ik nam die accordeon maar al te graag over en zo leerde ik op mijn eigen houtje accordeon spelen. Mijn pa was een groot muziekliefhebber en heeft me altijd gestimuleerd om te spelen. Op mijn zestiende behaalde ik een zelfs diploma voor mijn accordeonspel. We gingen toen ook al spelen in de cafés. Onze pa nam ons mee met de fiets naar de verschillende kermissen in de buurt. We speelden heel veel, we waren maanden voorop volgeboekt. Bij de bevrijding speelden we zelfs 6 maanden aan een stuk in hetzelfde café".
Cyriel ging na de oorlog werken in de drukkerij van de Beringse mijn. Hij ruilde ook de accordeon voor de trompet.
"Ik heb mijn eerste trompet gekregen van Gaston Ooms, de notaris van Beverlo. Mijn naam stond er zelfs in gegraveerd. Zo ben ik dan na de oorlog begonnen met mijn eerste orkest: Drum Express. Het orkest bestond bijna allemaal uit familieleden. Ik was de dirigent en trompettist. Het orkest kende een heel groot succes, we speelden haast elk weekend wel ergens op een bal, feest of kermis".
Naast Drum Express was Cyriel ook nog actief bij verschillende muziekmaatschappijen.
"Ik ben 41 jaar dirigent geweest in Leopoldsburg bij de Jefkes. Ik ben 70 jaar lid geweest van de fanfare van Koersel waar ik onderdirigent was. En ook bij de harmonie van Beringen ben ik dirigent geweest. En bij de harmonie van de mijn was ik actief als tamboer. Ik was elke avond weg voor mijn muziek. Gelukkig heb ik een goede vrouw gehad. Ik heb heel weinig geslapen, altijd werken en nadien spelen, ik was nooit moe. En we hebben ook heel veel pinten gedronken. We werden vaak betaald in bier", lacht Cyriel.
Cyriel schreef zelf ook een aantal muziekstukken.
"Ik heb nooit notenleer gestudeerd of zo maar ik kon toch muziek schrijven. Dat begreep zelfs de directeur van de academie niet. Ik heb een volledig mars geschreven en die wordt nog altijd gespeeld. Ik heb heel veel goede herinneringen aan mijn muzikale carrière. Een mooie periode was toen we met Drum Express speelden in de Luna en de Lorka. We hebben bijna 17 jaar gespeeld met het orkest. Er werd heel veel plezier gemaakt in die tijd", zegt Cyriel.
Cyriel, was gekend als de gouden trompet.
"Ik heb ontelbare keren 'Il Silenzio' gespeeld bij huwelijksmissen of begrafenissen. Mooi waren ook de momenten in de zomer waarbij we met wat vrienden langs de gracht in het gras zaten en wat muziek speelden. Dat waren mooie zomeravonden", zegt Cyriel. 14 jaar geleden kwam er een einde aan de muziekcarrière van Cyriel. Na enkele kleine herseninfarctjes was het spelen op een trompet niet meer aangeraden. De druk die bij het blazen wordt gezet is niet goed voor de hersenen. Spelen doet Cyriel wel niet meer maar de vele mooie herinneringen doen hem ook vandaag nog plezier en zijn ogen flikkeren als hij praat over muziek. (Hans Put)