Naar aanleiding van 100 jaar Beringen FC willen we in een 11-delige reeks graag de geschiedenis belichten van de rood-zwarte Mijnclub. In dit, ondertussen al, vierde artikel brengen we ditmaal het verhaal van de
stichter/voorzitter die aan de bakermat lag van voetbalclub Beeringen FC, destijds volgens de oude spelling nog geschreven met dubbele e.
Op 12 juli 1890 ziet
Eduard Hubert Frenay het levenslicht te Hasselt. Hij is de zoon van Michaël Hubertus en Ludovica Florentina Iven.
Als jonge knaap liep Eduard school aan het Atheneum te Hasselt. Hij was aangesloten bij voetbalclub Excelsior Hasselt. Als aanvoerder van de club zorgde hij mee voor de opgang naar de Promotie afdeling, de tweede klasse. Hij beschikte over een goede linkervoet en speelde als verdediger op de back positie.
Later als student aan de universiteit te Luik sloot hij zich aan bij voetbalclub Standard Luik.
In 1913 was hij mede-oprichter van voetbalclub Vigor Beringen. Cesar Van Overstraeten die geboren was te Hamme koos voor de naam Vigor, wat sterkte en kracht betekent. Eduard Frenay koos de clubkleuren rood en wit, naar analogie met deze van Standard.
Na zijn studies werd Eduard Frenay tewerkgesteld op de koolmijn te Beringen. Als dienstoverste vond hij dat de hardwerkende, jonge mannen nood hadden aan ontspanning. Ter ere van Sint-Barbara zorgde hij er voor dat een voetbalwedstrijd werd gespeeld tegen de ploeg van Hoger Op Diest. Niemand die op die kille 4 december van 1924 kon voorzien dat daar het zaadje werd gepland voor Beringen FC. Na deze eerste wedstrijd werden er een twintigtal spelers aangetrokken zodanig dat men wat vriendschappelijke wedstrijden kon spelen. Dit gebeurde onder de naam Cercle Sportif Kleine Heide.
In maart 1925 werd dan het eerste bestuur samengesteld en Eduard Frenay werd verkozen als voorzitter. Hij diende een aanvraag in tot aansluiting bij de K.B.V.B. en tijdens de Algemene vergadering van 10 juni 1925 werd Beeringen FC erkend en ontving het stamnummer 522.
De voorzitter stond er om bekend een gedreven man te zijn die steeds streefde naar verbetering en perfectie. Een eerste succes bereikte hij met zijn club toen men na de kampioenstitel in het seizoen 1935-36 mocht promoveren van de provinciale reeksen naar de Promotiereeks. Gestaag werd de opmars verder gezet en bij de viering van haar 25 jaar bestaan bereikte de club ’s lands hoogste afdeling. Tussendoor werd Eduard Frenay in 1933 eveneens voorzitter van de Limburgse Verstandhouding, dat het jaar voordien werd opgericht.
Het seizoen 1950-51 kon men een eerste maal proeven van het voetbal in eerste nationale. Op het einde van het seizoen volgde echter onmiddellijk de degradatie. Maar de voorzitter bleef volharden en de club keerde opnieuw naar de hoogste klasse voor een nieuw avontuur. Dit werd vervolgd met verschillende degradaties en promoties.
Ondertussen was Eduard Frenay in 1951 verkozen tot ondervoorzitter van de K.B.V.B. en werkte hij verder aan de uitbouw van zijn club. Bij de groei van de club hoorde eveneens de uitbreiding van het stadion. Daarvoor kon hij rekenen op de steun van de N.V. Kolenmijnen van Beeringen.
Zijn nimmer aflatende inzet voor het voetbal, voor zijn club, de Limburgse Verstandhouding en bij de K.B.V.B. leverde hem de bijnaam “Mister Football” op.
Op 25 augustus 1963 overleed de voorzitter op 73-jarige leeftijd. Heel veel prominente personen uit de Belgische voetbalwereld waren aanwezig op een grootse uitvaartplechtigheid. De spelers van Beringen FC droegen de lijkkist met het stoffelijk overschot, terwijl de jeugdspelers een erehaag vormden.
De laatste dertig jaar van zijn leven miste de voorzitter geen 5 kampioenschapswedstrijden en sinds zijn op pensioen stelling was hij ook op elke training aanwezig geweest. Eduard Frenay had van Beringen FC zijn levenswerk gemaakt. Opvallend, de club behaalde het seizoen na zijn dood het beste resultaat ooit.
Eduard Frenay was een gevierd redenaar op elk banket en was de pionier voor het voetbal in Limburg.
Mijnheer Frenay, voorzitter, voor uw nimmer aflatende inzet, voor al wat je betekend hebt in het voetbal en voor de club Beringen FC betuigen wij ons grootste respect.
Palmares:
1925 – Voorzitter Beringen FC
1938 – Lid van het Beroepscomité K.B.V.B.
1948 – Lid van het Uitvoerend comité K.B.V.B.
1951 – Ondervoorzitter van de K.B.V.B.
1955 – Onderscheiding kenteken clubleider K.B.V.B.
1958 – Ontvangst Ereteken van Ridder in de Leopoldsorde. Hij was tevens voorzitter van de Limburgse Verstandhouding en voorzitter van Beringen Tennis Club.
(Eric Claes)