Eddy Huybrechts woont momenteel in Mol maar zijn hart is nog altijd in Beringen en Limburg. Als ex-mijnwerker heeft hij op zolder een klein maar uniek museum bij elkaar verzameld. Zijn passie voor het Berings en Limburg mijnverleden doet Eddy glunderen als hij vertelt over zijn werk als mijnwerker.
"Ik ben geboren in Korspel als zoon van een mijnwerker, ging naar de vakschool en begon in 1977, net als mijn vader, te werken in de mijn van Beringen. Ik ben er gebleven tot aan de sluiting in 1989. De passie voor het verzamelen is er gekomen door de vragen van de kleinkinderen. Die vonden dat wel straf zo'n opa als mijnwerker. Ook door KS-Vriendenkring is het vuur terug aangewakkerd".
Is het nostalgie?
"Het werk was hard en gevaarlijk maar het werk in de mijn is toch wel uniek geweest, zo diep onder de grond. Het mooiste aan het beroep van mijnwerker is dat in de ondergrond iedereen zwart is. Het is een afgezaagd cliché maar het is wel waar. Het was niet allemaal rozengeur en maneschijn geweest in de mijn, maar als het nodig was, stond iedereen klaar".
Hoe kijk je nu naar Beringen?
"Ik kom nog vaak in Beringen, ik ben actief bij KS-Vriendenkring en wil zeker ook nog gaan gidsen in het Mijnmuseum, die contacten zijn al gelegd".
Wat zijn je mooiste stukken in je verzameling?
"Het mooiste is een ongebruikte mijnlamp van Beringen, dat is een deel van de collectie van Hubert Joris. Ik heb veel unieke stukken zoals een helm van een hoofdopzichter uit Waterschei met zijn nummer erbij, wat spullen uit het labo van Zolder en nog veel meer. Ik vind het allemaal mooi", zegt Eddy trots.