Karlien Cuyvers woont en werkt momenteel in Frankrijk maar bracht ook lange tijd door in het exotisch Abu Dhabi. Reizen zit haar in het bloed.
"Ik ben geboren in december 1969, wij woonden toen nog in Beringen, toen ik één jaar was hebben mijn ouders gebouwd in de Acacialaan in Paal en daar ben ik dus opgegroeid. Spelen deden we op straat en naar school gingen we met de fiets. We hebben altijd veel gereisd. Elk jaar in de kerstperiode gingen we het zonnetje opzoeken in een warm land en bij Pasen gingen we naar Benidorm. Toen ik 18 jaar was zijn mijn ouders voor een paar jaar verhuisd naar Afrika (Senegal) voor professionele redenen, na een tijdje ben ik hun naar daar gevolgd. Ik heb daar twee jaar gewoond alvorens terug naar België te keren. Ik denk dat deze ervaringen maken dat reizen, voor kortere of langere tijd, mij niet bang maken".
Het lot en de liefde brengt Karlien in Frankrijk.
"Ik had helemaal niet gepland om ooit in het buitenland te leven en te werken, het leven heeft dat voor mij besloten, maar doordat ik hier helemaal niet bang tegenover stond, heb ik die stappen gemakkelijk en stressloos genomen. Toen ik 28 was leerde ik een Fransman kennen en, na het behalen van mijn diploma als verpleegkundige, ben ik met hem gaan samenwonen in Travaillan, een klein dorpje vlak naast Orange in het zuiden van Frankrijk. Hij werkte daar als militair. We hebben daar zes jaar gewoond, in die periode heb ik het Frans onder de knie gekregen en 3 kinderen ter wereld gebracht. Ook al had ik het gevoel in een sprookje te leven, want het is echt wel een prachtige streek, miste ik mijn ouders heel erg. Mits mijn man militair was, was hij vaak afwezig en was ik vaak alleen met drie kleine kindjes zonder mijn ouders in de buurt die kunnen helpen en raad geven. Whatsapp en Skype was er nog niet. Ik ging wel regelmatig naar België met de auto, en mijn ouders kwamen verschillende keren per jaar naar mij, maar dat is toch niet hetzelfde dan wanneer je op een steenworp van elkaar woont en elkaar wekelijks kunt zien".
Van Frankrijk verhuist Karlien naar de VAE.
"Mijn derde kindje was nog maar anderhalf jaar toen wij verhuisd zijn van Zuid-Frankrijk naar de Verenigde Arabische Emiraten. Daar heb ik 10 jaar gewoond. Het contact met mijn ouders was grotendeels hetzelfde, ze kwamen twee keer per jaar naar mij en ik bracht de hele zomer periode in Europa door. Prachtig wonen en een hele goede levenskwaliteit. Ik wou wel terug aan het werk maar mijn Belgisch diploma werd er niet erkend. Dus heb ik een opleiding gevolg om Engelse les te kunnen geven aan Franstaligen, daar was veel vraag naar. Ik heb dan een jaar of zes Engels gegeven aan kinderen en volwassenen".
Ondertussen woont Karlien terug in Frankrijk.
"Terug in het zuiden, vlakbij Avignon, werk ik nu als verpleegkundige en geef ik ook nog Engelse avondles aan kinderen. Het grootste nadeel is en blijft het gemis van de familie. Ik ben nu al 22 jaar weg uit België. Ik kom misschien terug in België wonen als ik op pensioen ben, maar die beslissing neem ik nu nog niet. Het zal er vanaf hangen waar mijn kinderen zich later gaan installeren. Ze zijn alleszins niet bang om ver weg te trekken. Mijn oudste dochter Emma heeft al enkele jaren een relatie met een Amerikaan en brengt veel van haar tijd door in Amerika (minder sinds Corona), ze studeert vreemde talen (Engels, Frans, Nederlands en Zweeds) maar daar zal niemand van te kijken staan, denk ik. Ze verhuist waarschijnlijk naar Amerika als ze haar diploma heeft. In september gaat ze eerst nog een jaar in Nederland studeren. Mijn twee andere kinderen weten nog niet wat ze willen doen. Ik ben ondertussen al 6 jaar gescheiden maar de vader van mijn kinderen woont nog steeds in Abu Dhabi, dus de kinderen reizen nog regelmatig naar ginds. Reizen zit dus wel in ons bloed".