De voorbije jaren hield reus Bero, de stamvader van de Beringenaren, wacht aan de deur van het voormalige stedelijk administratief centrum (SAC) in Beringen-Mijn. Maar sinds deze week heeft hij een nieuwe thuis gevonden in het stadhuis in Beringen-centrum. “Bero verhuist niet toevallig deze week. Zondag 21 april is het Erfgoeddag rond het thema ‘thuis’, en dat vonden we het ideale moment om hem, samen met twee Beringse beren, een nieuwe thuis te geven”, aldus een enthousiaste schepen van Cultuur en Erfgoed An Moons.
“Sinds de sluiting van het vaccinatiecentrum in het voormalige SAC zochten we een nieuwe plek voor Bero”, zegt schepen An Moons.
"Gezien het hier om een reus gaat, was dit echter niet zo evident. Bovendien is de betekenis van Bero historisch verbonden met het centrum van Beringen. De naam verwijst naar de oorsprong van Beringen, het Frankische ‘Beringe’ wat ‘nederzetting van Bero’ betekent. Het was vanuit erfgoedperspectief dan ook wenselijk dat hij daar een nieuwe thuis kon krijgen. Na een screening van enkele locaties hebben we gekozen voor de derde verdieping van het stadhuis. Hij geraakte heelhuids ter plaatse, al moest zijn hoofd er eventjes af. En het bleef spannend want met zijn lengte van 3,35 meter past hij, zelfs zonder kar, maar net onder het plafond. Maar nu waakt hij dus terug trots over het stadsbestuur. Mensen die de rondleiding door het stadhuis volgen, kunnen hem ook bewonderen.”
Sinds mensenheugenis spreken reuzen al tot de verbeelding. Ze weerspiegelen de identiteit van een lokale gemeenschap, en zijn een uiting van onze volks- en feestcultuur. Dit is ook zo in Beringen, waar reus Bero in 1957 door het Feestcomité ‘Breughel en de Gezellen’ werd gebouwd voor de Breughelstoet, een stoet over de geschiedenis van Beringen waarbij het werk van Pieter Breughel centraal stond. Het 60 cm brede hoofd van Bero is een creatie van de Beringse kunstenaar Günther-Karl Scholz. Na vervolgedities van de stoet in 1959 en 1963 verdween hij net zoals vele andere reuzen in Vlaanderen. Want een reus steek je niet zomaar in je broekzak, vraagt heel wat onderhoud en in die tijd ook sterke handen om de reus tijdens processies, stoeten en festiviteiten te dragen en zelfs te laten dansen.
“De laatste tien jaar zijn de Vlaamse reuzen, mede dankzij Reuzen in Vlaanderen vzw, weer aan een comeback bezig. Kiosk Heemkunde Beringen-Paal was vooruitziend en had het hoofd van Bero bewaard. Samen met Toerisme Beringen, en met steun van Erfgoedcel MijnErfgoed (nu ECRU Erfgoed), werd het initiatief genomen om Bero te restaureren. Hij kreeg een nieuw onderlichaam en een nieuwe tenue, en werd zo tijdens de Beringse Breugelfeesten in 2015 terug tot leven gebracht. Nadien kreeg hij een vaste plek in het voormalige SAC. Nu keert hij dus terug naar zijn roots”, aldus de schepen.
Ook 2 andere beren verhuisd
Schepen An Moons: “In het SAC had Bero de voorbije jaren gezelschap van een houten beer, tevens een ontwerp van kunstenaar Günter-Karl Scholz. Uiteraard wilden we deze beer daar niet alleen achterlaten, dus ook voor hem gingen we op zoek naar een nieuwe thuis. Voortaan kan je de 2 meter hoge beer van Scholz, die ooit lid was van de Paalse kunstkring Palarte, bewonderen in de inkomhal van OC De Buiting in Paal.”
Paal krijgt er trouwens nog een inwoner bij: de fietsende beer van Ahmet Akay die zelf ook in Paal woont. Deze beer werd in 2021 gecreëerd in het kader van het project Vélocité. Hij verhuisde deze week van Regina Mundi in Beringen Mijn naar de site van dienstencentrum De Klitsberg waar hij een plekje heeft gekregen aan het petanqueveld. Al moest hij uiteraard niet zelf fietsen tot Paal.
”Alle beren en de reus zijn zonder kleerscheuren toegekomen op hun nieuwe stek.”