Het
Casino van Beringen liep gisterenavond vol voor
10CC, de legendarische Britse band die in de jaren zeventig verschillende wereldhits scoorde. De liedjes uit je tienerjaren blijven voor altijd in onze hersenpan gegriefd en dat is bij mij niet anders. Veel grijze haren dus op het podium en in de zaal.
Ik ga altijd met wat argwaan naar concerten van idolen uit mijn jeugdjaren. Vaak is het teleurstellend en zogenaamde tours onder ronkende namen zoals ’The Ultimate Greatest Hits Tour’ zijn dikwijls niet meer dan een melkkoe om de pensioenkas van oude muzikanten te spekken. Het vuur en de passie van rock en roll ontbreekt meestal op het podium. Zo viel ik zelfs al eens in slaap bij een concert van The Rolling Stones. Dus ik stapte met niet al te hoge verwachtingen het Casino van Beringen binnen.
En even dreigde eenzelfde scenario. De band begon traag en inspiratieloos aan hun set. Ook het publiek bleef wat afwachtend onderuit hangen in de rode pluche zetels. Maar langzaam maar zeker gaat het richting een climax als de echte grote hits de revue passeren. ‘The Wall Street Shuffle’, ‘Silly Love’ en vooral met ‘I’m not in love’ veert het publiek voor het eerst recht en dan komen ook Graham Gouldman en zijn maten tot leven. Gelukkig was er ondertussen youngster Iain Hornal die met zijn hoge stem de sfeer van 10CC uit de gloriejaren compleet maakt. De typische seventiesrock met een vleugje rockopera herleeft helemaal in het Casino. Met de wereldhit ‘Dreadlock Holiday’ zag je ook de passie en het vuur bij Graham die tot dan eerder bescheiden op het podium stond. Als bisnummer krijgen we een mooie a capella versie van Donna, hun eerste wereldhit uit 1973 en het swingende Rubber Bullits. Het publiek is laaiend enthousiast. Een staande ovatie volgt. Een avondje nostalgie eindigt in de cafetaria met flink wat Duvel.
(Hans Put)
Bekijk via deze link nog een optreden bij Avro's Toppop.