Na de nacht met de langste maansverduistering van de eeuw, bracht wandelclub Mijnlamp licht in de duisternis. En…. bij elke maansverduistering is er een gezegde: Waar hoop is, is leven. De Mijnlampwandelaars hebben het geweten want ze leefden toe naar hun jaarlijkse voettocht naar Scherpenheuvel. 'Hoe is ’t meugelijk, zoe veul volk ‘s morgens!' Wie meent dat bedevaarten passé zijn, moet zijn mening herzien want 70 voeten wandelden naar Scherpenheuvel.
Het geloof neemt wel af de laatste jaren maar Scherpenheuvel blijft verrassend populair. Voor sommigen een pelgrimstocht, voor anderen een sportieve uitdaging. De weergoden hielden woord. Bij het vertrek om 6 uur op de parking van het SAC was de zon al present. Op de tonen van de hit van de Marlets zong de hele bende : “Wij gaan te voet naar Scherpenheuvel”.
"Door bossen, weiland, bebouwde kommen en genietend van de prachtige omgeving kwamen wij ontspannend aan in Engsbergen en werden getrakteerd op koffie, verse pistolets en Limburgse wafels. 15 Laatslapers kwamen ons daar vervoegen. Na een eerste regenvlaag doorstaan te hebben werden de dorstige gelaafd in Zichem en onder het gezang van 'Wij zijn de mannekes van plezier' uit 'De Heren van Zichem' trokken we naar de heuvels van Scherpenheuvel. Het viel wel op dat tijdens de wandeling de kwetterende kraaien op de daken meer supporterden en oog hadden voor ons dan de buurtbewoners. Enthousiast kwamen wij toe aan de Basiliek", vertelt Luc Baute.