Het was vorige vrijdag – ik weet het nog goed – ergens na de middag. Ik zat in de auto en luisterde naar de radio. Hij stond op Radio 1, zoals meestal, tenzij ze een plaat van Bazart of een Vlaamse rapper draaien, dan zap ik ogenblikkelijk naar een andere zender. Dat was nu gelukkig niet het geval. Deze keer werd het luisteren beloond met een verrassing van formaat. Hierna zou de wereld nooit meer hetzelfde zijn. Ik denk zelfs dat de aarde sindsdien in de andere richting is beginnen te draaien. Ik zou nog net niet durven stellen dat er een leven vóór en ná is; dat is er misschien wat over. Maar toch: het maakte mijn dag. Ik kreeg zo’n raar instant gevoel van overweldigend geluk, net zoals in de ochtend bij het drinken van een derde slok koffie.
Het kwam uit de mond van Björn Soenens. De man is eigenlijk net op pensioen, maar ik zie of hoor hem precies meer dan tevoren. Hij had net een heel verhaal gedaan, waarschijnlijk iets over Amerika, maar die boodschap ging verloren door zijn onverwachte uitspraak helemaal op het einde. De verrassing zat hem in de toevalligheid van het moment en in de taalkundige genialiteit van de quote.
Het gesprek zat er eigenlijk al op. De presentator wilde afronden en bedankte Björn. Waarop die met een lichte vanzelfsprekendheid de volgende gevleugelde woorden de wereld instuurde: “met grote graagte.” Hiermee was het eruit. Deze heilige verbale Drievuldigheid vliegt nu over de aardbol. Hier zat de wereldbevolking op te wachten. Er is terug hoop! Er bestaat nog variatie op alledaagse trivialiteit.
In Björns stem zat wel een lichte twijfel alsof hij zelf schrok van deze plotse onbedoelde perfectie. Hij had misschien zelf iets anders in gedachten. Wellicht wilde hij in het gesprek gewoon “graag gedaan” netjes terugkaatsen, maar voordat hij het wist, ontsnapte het voorzetsel “met” ongewild uit zijn keel en dat woordje vraagt altijd om een vervolg. “Met veel plezier” zou hier op zijn plaats zijn geweest, maar daarvoor was in het hoofd van de welbespraakte journalist geen plaats meer, want het woord “graag” zat nog vers in zijn geheugen en dat wilde koste wat kost naar buiten.
Gelukkig heeft Björn al voor hetere vuren gestaan en ook al woestere watertjes doorzwommen. Hij laat zich niet zomaar uit het lood slaan en in een fractie van een seconde flitste er een vonk tussen twee van Soenens’ hersencellen en op dat moment zag het allitererende alternatief het levenslicht: “met grote graagte”.
Wat een taalkundige vondst! Dit kan je niet met voorbedachte rade bedenken en het kan ook onmogelijk in een linguïstisch laboratorium uitgedokterd worden. Zoiets daalt enkel op aarde neer door een goddelijke tussenkomst, waarbij onze voormalige Amerika-correspondent het medium is geweest. Je bent een engel, Björn.
Misschien ben je zelf al vergeten wat je zei, want je vond het maar een lapsus. Bij deze herinner ik er je graag aan, zodat je weet wat te antwoorden als de mensheid straks nederig met eeuwige dank aan je deur staat. Net daarom schrijf ik dit, opdat jij, Björn, het zou lezen!
Waarvoor geen dank trouwens, graag gedaan! Met grote graagte!
Jan Verheyen