Grommelen is mijn tweede natuur, ik kan er ook niet aan doen. Ik weet het, het is sterker dan mezelf. Soms grommel ik voor dingen waar een normaal mens niet eens bij stilstaat, of hooguit eens om zucht. Maar soms…
Neem nu enkele dagen geleden, maandagochtend: om de hitte voor te zijn was de anonieme al vroeg aan 't fietsen. Langs het kanaal. Staat daar – vóór 8 uur – onder de brug van Kaulille naar Lozen een tankwagen van een (Nederlands) industrieel schoonmaakbedrijf op het jaagpad. Wat doet zo'n (Nederlandse) tankwagen net over de grens, naast het kanaal? Camion poetsen? Tank vullen? Of, erger, tank spoelen? Of, nog erger, smeerlapperij lozen bij Lozen? De anonieme weet er niks van, maar om een tank te vullen hoeft ie niet stiekem de grens over te steken…
Of neem nu gisteravond, alweer aan het fietsen, via Lille naar Hamont, langs het kanaal en door de Wetering naar de Hees. Komen daar diagonaal door het veld twee quads aangeraasd, met in hun zog twee flinke zwaargewichten van honden die zich serieus aan het uitleven zijn.
De anonieme grommelaar denkt dan proactief: "Die lui zullen toch wel het verstand hebben om te stoppen voordat ze aan de weg komen? En om hun honden aan te lijnen?" De vraag stellen is ze beantwoorden: die lui in de quads hebben dat verstand blijkbaar niet… Of hun ego is groter dan hun verstand, dat kan ook. Gevolg: die twee opgefokte beesten gaan zonder boe of ba achter de eerste de beste fietser aan, grollend en grommend, happend naar de kuiten. En die mevrouw in de eerste quad maar roepen: "Pas op voor de honden, pas op voor de honden!" Ja, dat zal wel… Idioten!
En dan zou de anonieme niet mogen grommelen?
De anonieme