Als een rechter iemand ondervraagt over de Chaussée d’amour en de ondervraagde stottert en krijgt rode vlekken in de hals, wil dit dan zeggen dat hij goed weet dat de Luikersteenweg in St.-Truiden geen gewone steenweg is? Dat was één van de vragen die het hof van beroep van Antwerpen moest beantwoorden na een brand op die steenweg in de Night Dreams.
De verzekeringsmaatschappij weigerde te betalen voor de brandschade omdat de Night Dreams in plaats van een ‘taverne/bar’ in werkelijkheid een huis van ontucht was. De eigenaar van de zaak dagvaardde zijn verzekeringsmakelaar omdat die hem beter had moeten begeleiden bij het afsluiten van de polis. Terecht, vond de rechtbank van Hasselt en kende een bedrag toe van 91.411 euro plus interesten. De makelaar tekende beroep aan bij het hof van beroep van Antwerpen en dat hof bekeek de zaak anders. Het wees erop dat de makelaar van Genk was en niet van St.-Truiden. De link tussen de Luikersteenweg en de Chaussée d’amour lag dus niet voor de hand. Ten andere, niet iedere ‘bar/taverne’ op de Luikersteenweg is een bordeel. Dat een andere bordeeleigenaar op de Luikersteenweg de makelaar kende vanaf zijn 14 jaar, deed er niet toe. Ook uit het gestotter en de rode vlekken van de makelaar mocht de rechtbank van Hasselt geen conclusies trekken. Er zijn wel meer mensen zenuwachtig als ze een verklaring afleggen voor de rechtbank. De ‘bareigenaar’ weigerde ten andere zijn oude polissen te tonen, zodat hij wellicht altijd al een huis van ontucht liet verzekeren als was het een bar/taverne. In zijn schadeaangifte had hij het trouwens over een ‘drankgelegenheid’ en in het verzekeringsvoorstel situeerde hij zijn zaak in een woonwijk in plaats van in een uitgaanskwartier. Hij wist dat de polis geen bordelen dekte en moest beseffen dat een bordeel riskanter is dan een taverne. De zwarte piet ging dus niet naar de makelaar. De bordeelhouder moest van het hof dus in eigen boezem kijken.
Jan BOULY
(De auteur is advocaat)