Corona, tot voor enkele maanden kenden we het alleen van bier en verzekeringen. Maar nu zijn we in de greep van een ander Corona, eentje dat we niet kunnen doordrinken en waartegen we ons niet kunnen verzekeren. Het begon ver weg in China, waaide dan over naar Italië, bereikte België, Limburg en dus ondertussen ook bij ons. Geen ver van mijn bed show meer dus. Zoals bij andere overheersende actualiteit zijn er ook nu weer mensen die bij iedere Corona-vermelding de kriebels krijgen, maar ze moeten wel even de ernst onder ogen zien. Een reden tot paniek is er niet, voor paniek bestaat trouwens nooit een reden, alleen maar een oorzaak. En paniek leidt ons niet naar een oplossing. We moeten ons ook niet laten meeslepen door de onheilsprofeten die in deze pandemie, net als in de opeenvolging van stormen, megabranden, droogtes en vloedgolven de verwerkelijking zien van menig Hollywoordscenario, het Armageddon of een bijbelse plaag. Ach, in Afrika weten ze al langer wat catastrofes zijn: ebola- en malariaslachtoffers, hongerdoden die de dagelijkse groei aan Coronabesmettingen overstijgen, ... maar ja, dat speelt zich af in het vergeten continent en zolang ze daar niet op de vlucht slaan en hier om de hoek aanspoelen, is dat amper een issue. Maar terug naar het Coronavirus. Sommigen vergelijken het met de jaarlijkse griep die ook slachtoffers maakt. Dat klopt, maar het Coronavirus komt daar nog eens bovenop. Het is bovendien nog grotendeels onbekend en er bestaat alsnog geen vaccin tegen. En ja, de meesten onder ons zijn voldoende gezond en sterk om het gewoon te kunnen uitzieken. Maar het is precies voor de zwakkeren, de zieken, de bejaarden, ... dat we alles moeten doen om verdere verspreiding tegen te gaan. Ook dat is een vorm van solidariteit. En als dan ergens een bewoner of gezin in quarantainie moet blijven, dan hopen we dat ook in de buurt voldoende solidariteit ontstaat, om even een handje toe te steken bij de bevoorrading. Zelf zijn we geen wetenschapper of medicus, en gaan ons dus niet wagen aan boude uitspraken. Maar wat ons wel enigszins tot ongerustheid stemt, is de beperking van het aantal testen door de schaarste aan materialen. Daardoor bestaat het gevaar dat veel meer besmette mensen zonder het te weten, corona verder verspreiden. Dat bovenop de toenemende ontwrichting van het maatschappelijke en economische leven, nu ook culturele en sportieve evenementen op de helling komen te staan, maakt mensen natuurlijk extra onzeker, begrijpelijk. Maar het blijft essentieel dat open, snel en juist gecommuniceerd wordt. In die zin nemen ziekenhuis- en schooldirecties in Heusden-Zolder alvast hun verantwoordelijkheid. En de media moeten daarbij het doorgeefluik spelen, of de kijkers, luisteraars lezers dat nu beu worden of niet. Op dit ogenblik wordt onze samenleving nu eenmaal een stukje gegijzeld door dat coronavirus. Een pronostiek kan niemand maken. Maar na een tijd zal het ook weer overwaaien, kunnen we weer feesten en naar massa-events gaan, dan verdienen de speculanten fortuinen aan de opverende beurskoersen en azen we gretig op goedkope last-minute reizen. Misschien kunnen we ook dan nog een stukje solidair zijn, bijvoorbeeld met een bord pasta en een glas wijn uit Lombardije. (Dirk Reynders)