Naam: Anoniem - uit vrees voor represailles tegen mijn familie wens ik anoniem te blijven. Afkomstig uit: Tunis, Tunesië. Geboren op 24 september 1987. Sport/ hobby's: vrijduiken, met de boot varen, zwemmen in de zee, koken, fotografie, talen leren (ik kan Engels, Italiaans, Arabisch, Frans, een beetje Russisch en ik wil graag ook Nederlands leren)."
“Toen ik nog in Tunis woonde, ging ik vaak zwemmen in zee. Vrijduiken – duiken op ingehouden adem – is mijn hobby. De zee geeft me een gevoel van rust en vrijheid en het is altijd mijn droom geweest om op zee te werken. Toen ik 13 jaar was, werkte ik al op de vissersboot van mijn nonkel. Om mijn technische kennis bij te schaven, volgde ik een opleiding Mechanica. Dan maak je meer kans om op zee te kunnen werken. Mijn droom werd werkelijkheid: ik kreeg de kans om toeristische boottrips en privétochten te begeleiden voor een Fransman. Mijn mooiste herinnering is mijn eerste oversteek met de boot, bestemming Ibiza. Eigenlijk mocht ik in Spanje niet van de boot, maar als je dan in Ibiza bent, kun je toch niet anders... Ik ging stiekem naar enkele feestjes. Wat een eiland!
Maar sinds de Arabische Lente is er veel veranderd in Tunesië. De situatie in mijn land verslechterde. Ik werd gearresteerd en beleefde een zware tijd. Uiteindelijk was het niet meer veilig voor mij om in Tunesië te blijven. Ik was bang dat ze mij of mijn familie iets zouden aandoen. Dat is ook de reden waarom ik anoniem wil blijven. Ik wil niet dat mijn familie iets overkomt. Ik sliep een tijdje in de haven op één van de boten van mijn baas en tijdens een boottrip naar Sicilië greep ik mijn kans om van daaruit verder te vluchten. Omdat mijn broer samen is met een Belgische vrouw, ging ik op weg naar België.
Ik zou je foto’s willen tonen van mijn leven in Tunesië, maar onderweg naar hier werd mijn camera gestolen, samen met mijn geld en mijn papieren. Gelukkig heb ik mijn iPhone nog. Dat is nu mijn belangrijkste bezit, belangrijker dan eten of drinken. Al mijn herinneringen aan vroeger staan erop en het is mijn enige verbinding met mijn familie. Ik kan met hen bellen en af en toe stuur ik hen ook een foto.
Sinds ik hier ben, voel ik meer rust en hoop. Mijn grootste droom is hier een nieuw leven te kunnen uitbouwen. Misschien kan ik verder Mechanica studeren, of werk zoeken als kok. Ik kan best goed koken! Mijn specialiteit is tajine, maar in ons huisje in het Parelstrand kook ik voor ieder wat wils. De zes anderen in ons huisje – elk met een andere culturele achtergrond – zijn ondertussen mijn vrienden. Als we ’s nachts niet kunnen slapen, luister ik naar de Franse radio en vertaal ik het nieuws voor hen.” (Foto © Mariebouly Photography)