Dit is het verhaal van Ayat en Waseem. Ayat is geboren op 1 januari 1991, Waseem op 1 januari 1983. Ze zijn afkomstig uit Damascus, Syrië. Beroep: Ayat was leerkracht Arabisch voor 8- tot 10-jarigen; Waseem was productie/ locationhunter voor een productiehuis en dat voor diverse series op de Syrische televisie.
Ayat: ‘Voor de oorlog in Damascus ging alles goed. We hadden alles wat een mens gelukkig maakt: we waren gezond, hadden een boeiende job en we hadden een hechte familieband. Twee jaar geleden leerden we elkaar kennen tijdens een cursus Engels. Het klikte meteen (ze gniffelen verliefd). Het grappige was dat we vlakbij elkaar woonden maar elkaar nog niet kenden. Een echte love story! We werden tot over onze oren verliefd en weken niet meer van elkaars zijde. Maar die verschrikkelijke oorlog…’
Waseem: ‘In Syrië worden nu bijna alle mannen opgeroepen om mee te vechten in de oorlog. Dit wilde ik absoluut niet. Ik wilde geen wapen dragen, laat staan vechten en mensen doden. Ik wou gewoon mijn job doen en verder leven zoals voorheen. Op de plek in Damascus waar Ayat en ik woonden, vielen er vaak bommen. We hebben lang nagedacht en urenlang met elkaar gepraat. We beseften dat onze toekomst er elders in de wereld veiliger en beter zou uitzien. We wilden zo graag aan ons leven ‘samen’ beginnen en door de oorlog was dat in Damascus niet mogelijk. Toen hebben we aan onze families verteld dat we samen zouden vertrekken. Op 14 december 2015 zijn we getrouwd. Het werd een bescheiden feest, met enkel de naaste familie. In vredestijd zou dit heel anders geweest zijn. Maar we waren gelukkig en onze families ook, ze komen goed overeen.’
Ayat: ‘Tien dagen na ons huwelijksfeest, op 24 december, zijn we samen gevlucht. Alles was voorbereid. We betaalden een smokkelaar. De reis was uiteraard moeilijk, vooral de boottocht, de zogenaamde ‘dodenreis’ met de rubberen boot. Daarna zaten we twee dagen vast op een Grieks eiland met nauwelijks eten of drinken. Gelukkig hadden we elkaar. Omdat veel vluchtelingen al naar Duitsland gingen, trokken wij naar België. Vanaf het moment dat we elkaar voor het eerst zagen, is elke dag onze mooiste herinnering. Zo lang we samen kunnen zijn is het goed.’
‘Ik zou hier ook graag voor de televisie werken,’ zegt Waseem, ‘al zal het wel heel anders werken zijn dan in Syrië. Hier volgen we Nederlandse les. We vinden dat het wat traag gaat, dus studeren we nog bij via het internet. Ayat is een juf!’(Waseem lacht). ‘En eigenlijk vind ik Nederlands niet zo moeilijk,’ voegt Ayat toe.
‘Onze familie missen is zwaar. De oorlog maakt alles kapot en verscheurt de familiebanden. In elke familie is er wel iemand gedood of op de vlucht. Wij moeten en willen voor de toekomst kiezen. Nu zeker. Tien dagen geleden ontdekten we dat we ons eerste kindje verwachten. Onze droom komt uit. We zijn zo gelukkig!’
(Photo ©MarieBouly Photography)