"Als (voorlopig) laatste post een afscheidsbrief aan alle Parels die we de afgelopen maanden mochten ontmoeten...
Voor ons is dit geen eindpunt, maar we nemen even de tijd om na te denken over hoe we dit mooie verhaal in de nabije toekomst kunnen verder zetten...
Lieve Parels,
In december hoorden de mensen van Lommel dat er 945 vluchtelingen naar het Parelstrand zouden komen. De reacties waren gemengd. Sommige mensen zagen het wel zitten, anderen waren bezorgd.
Bij ons leefde heel sterk het gevoel dat we nieuwsgierig waren naar jullie verhalen en een positief geluid wilden laten horen. En dus zijn we in januari gestart met '945 in beeld': om de mensen achter de vluchtelingen te laten zien, jullie verhalen te vertellen, jullie gezichten te tonen.
Op 24 januari postten we het eerste verhaal vanop het Parelstrand. Op 24 maart zijn de eerste bewoners weer vertrokken, naar andere opvangplaatsen. Twee maanden lang gingen we op wereldreis. En wat een reis is het geworden, wat hebben we veel geleerd!
We reisden naar Syrië en Irak, Iran, Bangladesh, Guinee, Afghanistan, Tunesië, Palestina, Albanië, Togo, Soedan… We hebben fantastische mensen ontmoet, we hebben jullie leren kennen. We leerden over verschillende culturen en gewoontes, over geschiedenis, aardrijkskunde en politiek. En we luisterden naar jullie verhalen. Geschokt, ontroerd, ondersteboven.
Uren hebben we samen doorgebracht. We dronken samen thee en chocomelk, er werd heerlijk voor ons gekookt. We hebben samen gelachen, en vooral samen gehuild. Om wat jullie hebben meegemaakt en gezien, om het gevaar en de pijn, om jullie land en de mensen die er wonen, om wie jullie moeten missen, vrienden en familie, om jullie thuis. Jullie hebben ons jullie verhalen verteld, heel persoonlijk. Herinneringen, en dromen voor de toekomst. In jullie ogen zagen we pijn en verdriet, en haat om de oorlog. Maar voor heel veel sprankels van hoop.
Stuk voor stuk hebben jullie ons verteld hoe dankbaar jullie zijn. Dankbaar voor de ontvangst, omdat jullie hier tot rust hebben mogen komen, omdat het hier veilig en stil is, omdat jullie je verhaal konden vertellen, niet meer alleen ‘een vluchteling’ waren...
En nu vertrekken jullie, en we laten jullie gaan met pijn in ons hart. Misschien zal het jullie verbazen, maar ook wij zijn dankbaar. Wat hebben jullie ons veel gegeven, zonder het te weten. We zijn dankbaar voor jullie verhaal, voor alles wat jullie met ons gedeeld hebben.
Wat kunnen we ontzettend veel van jullie leren, van jullie kracht en doorzettingsvermogen. Van jullie vastberadenheid om te vechten voor een toekomst, om te blijven dromen. We hopen met jullie mee, op een mooi leven, een nieuw begin...
Fatima; Subhi; Cisse; Abid en Alla; Jakir; Abdirza, Najat Muqdad en Mohammed Driss; professeur Farouk; Yasser; Adnan; Mohammad; Jabar; Chahlaa en Rahila, Zeinab, Hussein, Fatima en Mohammad Hassan; Ali-Obadi; Ali; Fatima, Mohammad en Mohammad Noor, Aya, Ismail, Idra en Noora; Rami; Abdul; Ledja en Deldit; Mohammad; Saif en Sajjad; Ahmed Abdulrahman, Ali Fadeelha Nasseen, Abdulrahzak en Mohammad Al Gburi; Dajana, Marina en Violetta; Jean; Samira; Qais; Suzan; Saïd; Mohammed; Bibi; Ayat en Wasseem; Durr; Hekmatullah; Hedi; Nargis, Maryam en Abdul Rahim Keyri; Hellal en alle andere Parels…
Jullie hebben voor altijd een plekje in ons hart. Bedankt, het ga jullie goed!"
Team 945inbeeld
Fotocompositie: MarieBouly Photography